مطالعه جدید‌ی کشف کرده است که صخره‌های مرجانی و حمایت حیاتی‌ای که  برای اکوسیستم اقیانوس‌ها، ماهی‌ها و انسان‌ها فراهم می‌کنند، از دهه ۱۹۵۰ تا کنون به نصف کاهش یافته است.

دانشمندان دانشگاه بریتیش کلمبیا در کانادا مجموعه‌ای از داده‌ها را شامل پیمایش‌های صخره‌های مرجانی و صید شیلات جمع‌آوری کرده‌اند تا ارزیابی کنند که زوال صخره‌های مرجانی در جهان، چه تاثیری بر شبکه‌های غذایی و اکوسیستم‌ها دارد.

آنان دریافتند که از دست دادن عظیم پوشش مرجانی زنده در اقیانوس‌ها (که از دهه ۱۹۵۰ به این سو حدود ۵۰ درصد بوده است)، با همان میزان سقوط «خدمات اکوسیستمی» این صخره‌ها همراه بوده است.

تایلر ادی، از دانشمندان شرکت‌کننده در این تحقیق، گفت: «صخره‌های مرجانی زیستگاه‌های مهمی برای تنوع زیستی هستند. مرجان‌ها به‌ویژه نسبت به تغییرات آب و هوایی حساس هستند، زیرا امواج گرما در دریا می‌تواند باعث سفید شدن (و مرگ آن‌ها) شود.»

«صخره‌های مرجانی، به واسطه شیلات‌، فرصت‌های اقتصادی، و نقش‌شان در محافظت در برابر توفان، خدمات مهم اکوسیستمی به انسان ارائه می‌کند.» 

این مطالعه عنوان می‌کند که صید ماهی‌هایی که صخره‌های مرجانی موجب تداوم حیات آن‌ها است، تقریبا ۲۰ سال پیش به اوج خود رسید، اما از آن زمان تاکنون در حال کاهش بوده است. با این حال، تلاش‌ها برای صید ماهی از این نواحی در اقیانوس افزایش یافته است.

علاوه بر کاهش کلی شمارِ ماهیان، تنوع گونه‌های مختلف ماهی که در صخره‌های مرجانی زندگی می‌کنند، نیز بیش از ۶۰ درصد کاهش یافته است.

ویلیام چونگ، استاد موسسه اقیانوس‌ها و شیلات در دانشگاه بریتیش کلمبیا و نویسنده ارشد این تحقیق، گفت: «تجزیه و تحلیل ما نشان می‌دهد که ظرفیت صخره‌های مرجانی برای ارائه خدمات اکوسیستمی در جهان تقریباً به نصف کاهش یافته است. این مطالعه بیانگر اهمیت نحوه مدیریت صخره‌های مرجانی نه تنها در مقیاس منطقه‌ای‌، بلکه در مقیاس جهانی، و اثر آن بر معیشت جوامعی است که به آن‌ها متکی هستند.»

صخره‌های مرجانی که از موجودات زنده کوچکی به نام پولیپ تشکیل شده‌اند، تنها یک درصد از سطح زمین را می‌پوشانند، اما عناصر سازنده مهم اکوسیستم سالم دریایی هستند. آن‌ها با تأمین غذا و زیستگاه‌های مورد نیاز برای پرورش و جفت‌گیری ماهیان، از حدود ۲۵ درصد از کل زندگی دریایی، از جمله بیش از ۴۰۰۰ گونه ماهی، پشتیبانی می‌کنند. آن‌ها همچنین نه تنها به واسطه پرورش ماهی‌هایی که خوراک میلیون‌ها نفر می‌شود، بلکه با محافظت از جوامع ساحلی در برابر امواج و توفان‌ها‌، به انسان‌ها سود می‌رسانند.

با این حال، مرجان‌ها در سراسر جهان، عمدتا به دلیل تغییرات آب و هوایی، در معرض خطر نابودی‌اند. افزایش دمای اقیانوس‌ها باعث می‌شود که جلبک‌های کوچکی به نام زوگزانتله که بیشتر مواد غذایی و مواد مغذی مرجان‌ها را تأمین می‌کند، از میزبان خود خارج شوند، و این امر به نوبه خود این صخره‌ها را به‌تدریج از بین می‌برد و رنگ‌های معمولاً درخشان آن‌ها را به سفید کدر تبدیل می‌کند. سفید شدن صخره‌های مرجانی آن‌ها را از یک سیستم مهم پشتیبان حیات دریایی، به گورستانی اقیانوسی بدل می‌کند.

نویسندگان این مطالعه همچنین هشدار می‌دهند که با تخریب مداوم صخره‌های جهان، ممکن است جوامع بومی ساحلی نیز که به حضور مرجان‌ها متکی هستند، در معرض تهدید قرار گیرند.

آنان می‌نویسند: «ماهی و ماهیگیری تأمین‌‌ کننده ریزمغذی‌های ضروری در مناطق در حال توسعه ساحلی است که منابع تغذیه جایگزین آن‌ها محدود است. تنوع زیستی صخره‌های مرجانی و ماهیگیری، برای جوامع بومی، کشور‌های کوچک در حال توسعه با جغرافیای]جزیره‌ای، و جمعیت‌های ساحلی که ممکن است مرجان‌ها برای سنت‌ها و رسوم فرهنگی‌شان ضروری باشند، اهمیت فراوانی دارد.»

«کاهش ظرفیت صخره‌های مرجانی و خدمات اکوسیستمی آن‌ها، رفاه میلیون‌ها نفر را که دارای روابط تاریخی و مستمر با اکوسیستم صخره‌های مرجانی هستند‌، تضعیف می‌کند.»