یک پژوهش جدید نشان می‌دهد افرادی که در مناطق بد آب و هوا بزرگ می‌شوند، بعدها بیشتر در معرض افسردگی و اختلال دوقطبی قرار دارند.
در تجزیه و تحلیل اطلاعات میلیون‌ها بیمار، بین اختلالات سلامت روان و قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا، به ویژه در دوران کودکی، «ارتباط معنی‌داری» پیدا شده است.
این پژوهش، براساس داده‌های جمعیتی از ایالات متحده و دانمارک، جدیدترین مطالعه از یک سری مطالعات انجام شده درباره رابطه‌ی کیفیت هوا و بیماری است.
در این پژوهش با هدایت دانشمندان دانشگاه شیکاگو، از یک بانک اطلاعات بیمه درمانی آمریکا استفاده شده است. اطلاعات ۱۵۱ میلیون بیمار که در طی ۱۱ سال برای بیماری‌های عصبی روانی بستری و یا به طور سرپایی مورد معالجه قرار گرفته‌اند، در این بانک اطلاعاتی موجود بوده است. پژوهشگران سپس آمار این بیماری‌ها را با اندازه گیری ۸۷ آلاینده احتمالی هوا مقایسه کردند. آنها دریافتند کشورهایی که بدترین کیفیت هوا را دارند، نسبت به کشورهایی با بهترین کیفیت هوا، در زمینه بهداشت روان در اختلال دو قطبی ۲۷ درصد و در افسردگی ۶ درصد افزایش دارند.
آندری رژتسکی، نویسنده مقاله و پرفسور پزشکی و ژنتیک انسانی گفت: «عوامل محرک کاملاً شناخته شده‌ای برای بیماری روانی وجود دارد، اما آلودگی هوا یک روند جدید است.»
او افزود: «تحقیقات در مورد سگ‌ها و جوندگان نشان می‌دهد که آلودگی هوا می‌تواند به مغز وارد شود و التهاب ایجاد کند که منجر به علائمی شبیه افسردگی می‌شود. کاملاً ممکن است که همین اتفاق در انسان نیز بیفتد.»
تیم شیکاگو برای اعتبارسنجی یافته‌های خود، ازهمین روش برای داده‌های یک میلیون و چهارصدهزار بیمار دانمارکی استفاده کرد.
آنها با همکاری پژوهشگران دانشگاه ارهوس دانمارک، شیوع بیماری عصبی روانی را در بزرگسالان دانمارکی که تا سن ۱۰ سالگی در مناطقی با کیفیت پایین محیط زیست زندگی می‌کردند، بررسی کردند.
این تیم دریافت که نزد افرادی که در آلوده‌ترین مناطق زندگی می‌کردند، اختلالات سلامت روان ۲۹ درصد افزایش یافته است.
این مطالعه نشان داد که در بین بیماران دانمارکی، در معرض سطح بالای آلودگی هوا قرار داشتن به افزایش بیش از دو برابر اسکیزوفرنی و همچنین میزان بالاتر اختلال شخصیت، افسردگی و دو قطبی مرتبط است.
آتیف خان، زیست شناس محاسباتی و یکی از دو نویسنده این تحقیق، که در نشریه زیست شناسیPLOS منتشر شده است، گفت: «مطالعات ما در ایالات متحده و دانمارک نشان می دهد که زندگی در مناطق آلوده، به ویژه در اوایل زندگی، پیش‌بینی کننده اختلالات روانی است.»
با این حال، دانشگاهیانی که در این پژوهش مشارکت نداشتند، گفتند که ممکن است عوامل دیگری در این ارتباط نقش داشته باشند.
جان یانیدیس استاد دانشگاه استنفورد، که نقد خود را بر این مطالعه منتشر کرده، گفت این که ممکن است کیفیت پایین هوا منجر به بیماری‌های روانی شود مطرح کردن یک احتمال جالب است، اما آنها نتوانسته‌اند یک نمونه‌ی واضح در این مورد ارائه دهند.
او نوشت:«با وجود تجزیه و تحلیل بانک‌های بزرگ اطلاعات، شواهد موجود کاستی‌های قابل توجهی دارند و یک سری طولانی از جهت‌گیری‌های بالقوه ممکن است ارتباط‌های مشاهده شده را باطل کند.»
دکتر دانیل ماگان، دستیار آموزش برای پایداری در کالج سلطنتی روانپزشکان، گفت که این تحقیق براساس «شواهد در حال افزایش» ارتباط بین آلودگی هوا و پیشرفت بیماری روانی انجام شده است.
او اظهار داشت: در حالی که این مطالعه نشان نمی‌دهد که آلودگی هوا باعث بیماری روانی می‌شود، اما نشان می‌دهد «پیوند محکمی» بین قرار داشتن در محیط آلوده در دوران کودکی و افزایش خطر ابتلا به بیماری روانی وجود دارد.
دکتر ماگان افزود:«با این وجود، بسیاری از عوامل محیطی وجود دارد که می‌تواند به سلامت روانی نامساعد برای افرادی که در مناطقی از آلودگی زیاد زندگی می‌کنند، کمک کند، از جمله تراکم جمعیت و دسترسی کم به فضای سبز. بنابراین جدا کردن کیفیت بد هوا به‌عنوان علت بیماری روانی از سایر عوامل مشکل است.»
سازمان بهداشت جهانی تخمین می‌زند که آلودگی هوا سالانه ۷ میلیون نفر را می‌کشد ـ معادل ۱۳ مرگ در هر دقیقه و بیشتر از جمع تعداد مرگ به واسطه‌ی جنگ، قتل، سل، HIV ، ایدز و مالاریا.
مطالعات قبلی کیفیت پایین هوا را به طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله آسم، بیماری قلبی و انواع مختلف سرطان مرتبط کرده است.
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent
