آمار جدید نهاد پژوهش‌های سرطان بریتانیا موسوم به «کنسر ری‌سرچ»، حاکی از آن است که  موارد ابتلا به سرطان ناشی از مصرف دخانیات، در فقیرترین اقشار انگلستان (بخشی از بریتانیا) حدود دو برابر طبقات مرفه است.

پژوهشگران در نخستین مطالعات روی آمار موارد سرطان قابل اجتناب مرتبط با مصرف دخانیات، می‌گویند در مقایسه با ۶ هزار مورد سرطان در میان مرفه‌ترین اقشار جامعه، ۱۱ هزار مورد سرطان مرتبط با دخانیات در فقیرترین طبقات دیده شده است.

این نتایج به‌رغم وجود موارد بیشتر سرطان در میان سالمندان ثروتمندتر است.  جوانان عمدتا عایدات کمتری دارند، و اکثریت گروه‌های کم درآمد را تشکیل می‌دهند، اما با تطبیق موارد بیماری با سن، مشخص شده است که موارد ابتلا به سرطان در میان محروم‌ترین طبقات بیشتر است. 

مصرف دخانیات موجب بروز دست‌کم پانزده نوع مختلف سرطان می‌شود و بزرگترین عامل اجتناب‌پذیر در بیماری و تلفات ناشی از سرطان در جهان است.  بیش از ۲۷ هزار مورد سرطان در انگلستان با فقر یا محرومیت مرتبط شده است.

 پژوهش نهاد «تحقیقات سرطان بریتانیا» نتیجه‌گیری می‌کند که از این ۲۷ هزار مورد سرطان مرتبط با فقر، اگر نابرابری در مصرف دخانیات در بین نبود و میزان آن برای همگان یکسان بود، سالیانه حدود ۵۵۰۰ مورد از موارد ابتلا به  سرطان در انگلستان کاهش می یافت.

اقشار محروم دو برابر و نیم اقشار مرفه دخانیات مصرف می‌کنند. این یکی از عوامل عمده شکاف میان نابرابری سلامتی (میان اقشار) است که با همه‌گیری ویروس کرونا، محرز و تشدید شده است.

 دولت برنامه‌ای برای متوقف کردن کامل مصرف دخانیات تا سال ۲۰۳۰ در بریتانیا در نظر گرفته است، اما بدون اقدامات قاطع‌تر، مناطق محروم تا سال ۲۰۴۰، یعنی ده سال پس از نواحی مرفه‌تر، به آن هدف نخواهند رسید.

نهاد «تحقیقات سرطان بریتانیا» می‌گوید خدمات ترک دخانیات و کارزارهای بهداشت عمومی، به گونه‌ای چشمگیر محدود شده‌اند. این نهاد خواهان کمک‌های مالی شرکت‌‌های تولید دخانیات برای تامین هزینه‌های این گونه خدمات است.

پروفسور لیندا بولد، کارشناس بهداشت عمومی، می‌گوید: «در سال گذشته مصرف دخانیات  بیش از کووید-۱۹ کشته داده است. خدمات بهداشت عمومی و پیشگیری، نقشی حیاتی در مقابله با نابرابری بهداشتی و بهبود سلامتی در سراسر انگلستان دارد.  این نقش پس از همه‌گیری (کووید) حتی بیشتر مشخص شده است و نشان می‌دهد که در چه مواردی، سرمایه‌گذاری روی این خدمات به قهقرا رفته است.»

او می‌افزاید: «ده‌ها سال تبلیغ و بسته‌بندی‌های پر زرق و برق از سوی شرکت‌های تولید  دخانیات و هدف‌گیری گروه‌های آسیب‌پذیر ما را به اینجا رسانده است.  نمی‌شود تنها به مردم گفت دخانیات مصرف نکنند. ترک ناگهانی اعتیاد برای همه ممکن نیست. سیگاری‌ها را نباید سرزنش کرد، بلکه باید  حمایت‌ها و ابزارهای لازم برای ترک اعتیاد در اختیار آنان قرار گیرد.»

میشل میچل، مدیرعامل بنیاد «تحقیقات سرطان بریتانیا» می‌‌گوید: «جای نگرانی است که مصرف دخانیات در میان گروه‌های کم‌بضاعت، موجب بروز موارد بیشتر بیماری سرطان در آن‌ها می‌شود. بودجه کنترل مصرف دخانیات در انگلستان در سال‌های اخیر به گونه‌ای چشمگیر کاهش یافته است که هدف دولت برای متوقف کردن مصرف دخانیات تا سال ۲۰۳۰ را تضعیف خواهد کرد، مگر آن که این روند به‌سرعت معکوس شود.

به گفته او، «طرح جدید برای کنترل مصرف دخانیات در بریتانیا فرصتی بسیار مهم برای دولت به منظور پرداختن به میزان مصرف دخانیات است و نیز  نابرابری درازمدت و غیرقابل قبولی که در سراسر کشور گسترده است.

او می‌افزاید: «اما این هدف تنها هنگامی قابل دستیابی است که سرمایه‌گذاری‌های بیشتری برای کنترل مصرف دخانیات در نظر گرفته شود. یک صندوق مقابله با مصرف دخانیات که از طرف صنایع تولید دخانیات، اما بدون دخالت‌های آن‌ها تاسیس شود، می‌تواند هزینه‌های اقدامات گسترده‌ای را که برای کاهش میزان مصرف آن در تمام طیف‌های اقتصادی و اجتماعی جامعه لازم است، تامین کند.»