دانشمندان کارآمدترین استخراج‌کننده انرژی از بدن را اختراع کرده‌اند که قادر است برق مورد نیاز دستگاه‌ها را با استفاده از نوک انگشتان افراد تامین کند.
مهندسان در دانشگاه کالیفرنیا سن‌دیگو کشف کردند که یک نوار نازک انعطاف‌پذیر که روی پوست قرار داده شده است می‌تواند از عرق فرد، الکتریسیته لازم برای شارژ فناوری‌های پوشیدنی و سایر دستگاه‌ها را فراهم کند. در کنار تولید الکتریسیته از عرق، سلول‌های سوختی (BFC) یا زیست‌سوخت‌ها نیز می‌توانند از فشارهای کم انگشتان در فعالیت‌هایی مانند تایپ کردن یا نواختن پیانو مقادیری انرژی استخراج کنند.
ژوزف وانگ، استاد نانوتکنولوژی دانشکده مهندسی جاکوبز یوسی (دانشگاه کالیفرنیا) سن‌دیگو می‌گوید: «پیش‌بینی ما این است که این فناوری می‌تواند در هر فعالیت روزانه از جمله لمس استفاده شود؛ حین کارهایی که فرد به طور معمول هر زمان، موقع کار، در خانه، هنگام تماشای تلویزیون یا غذا خوردن انجام می‌دهد. هدف این است که این فناوری پوشیدنی به صورت کاملا طبیعی برای شما کار کند و لزومی ندارد که حتی درباره‌اش فکر کنید.»
پروفسور وانگ و سایر نویسندگان این مطالعه (که جزئیات این سامانه را شرح داده است)، با در نظر گرفتن اینکه این فناوری، بدون نظم و قاعده (مانند نور خورشید یا تکان که گاهی هستند و گاهی نیستند) به منابع بیرونی وابسته نیست، آن را شاه‌کلید استخراج انرژی توصیف کردند. سرانگشتان محل مناسبی برای قرار گرفتن این نوارها به شمار می‌روند زیرا در مقایسه با سایر بخش‌های بدن انسان، بیشترین میزان تجمع غدد عرقی را دارند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
لو یین، یکی از نویسندگان اصلی این مقاله، می‌گوید: «تولید بیشتر عرق در انگشتان احتمالا به این دلیل تکامل پیدا کرده است که به ما کمک کند اجسام را بهتر در دست بگیریم. میزان تولید عرق در انگشتان می‌تواند به چند میکرولیتر در سانتی‌متر مربع بر دقیقه برسد. این میزان در مقایسه با سایر قسمت‌های بدن قابل توجه است. در سایر نقاط بدن این میزان ممکن است دو یا سه مرتبه کمتر از این باشد.»
سلول‌های سوختی (BFC) می‌توانند در هر سانتی‌متر مربع، ۳۰۰ میلی‌ژول انرژی تولید کنند که بیانگر یک گام مهم رو به جلو در استخراج انرژی از بدن انسان است. تا پیش از این، تولید انرژی به تکان‌های شدید و حرکتی تکیه زیادی داشت تا بتواند مقدار انرژی قابل‌ملاحظه‌ای تولید کند.
پژوهشگران به عنوان بخشی از آزمایش خود، از این فناوری برای تامین انرژی سامانه سنجش ویتامین سی استفاده کردند. دانشمندان در عین حال تاکید می‌کنند که این فناوری می‌تواند برای شارژ اپلیکیشن‌های سلامتی و بهداشت مانند اپلیکیشن‌های سنجش گلوکز استفاده شود.
آقای یین می‌گوید: «ما قصد داریم این تجهیزات را محکم‌تر بسازیم؛ به شکلی که در قالب فناوری‌های پوشیدنی در آید. چیزی مانند دستکش. ما همچنین در حال بررسی این امکانیم که بتوان برای سنجش‌های طولانی‌مدت با دستگاه‌های متحرک ارتباط بدون سیم برقرار کرد. قابلیت‌های هیجان‌انگیز بسیاری وجود دارند.»
این مطالعه روز سه‌شنبه در نشریه علمی «ژول» (Joule) منتشر شده است.
© The Independent
