گزارشی از پرونده شکایت سواستفاده جنسی از خدمتکاران منزل در آمریکا

گِلِین مَکسوِل: زن مفقودشده‌ای که می‌تواند کلید حل جنایات اپستین باشد

STEPHANIE KEITH / GETTY IMAGES NORTH AMERICA / AFP

به دنبال خودکشی جفری اپستین در سلول زندان نیویورک، اکنون افکار عمومی متوجه گِلِین مَکسوِل، از طبقه اشراف بریتانیا شده که گفته می شود سال ها دوست و همدست او در قاچاق کودکان به منظور سوءاستفاده جنسی بوده است.

در میان تمام سئوال هایی که در مورد ارتباط او با اپستین مطرح است، یک پرسش برای تیم تحقیقات از همه مهم تر است: او کجاست؟

اَمبروزیو رودریگِز، وکیل جنایی و دادستان سابق جنایات جنسی، به ایندیپندنت گفت: «ممکن است مردم از محل اقامت او بی خبر باشند، اما تضمین می کنم اف بی آی دقیقا می داند او کجاست».

روز چهارشنیه، یکی از شاکیان اپستین علیه خانم مکسول اقامه دعوا کرد. در این دادخواست خانم مکسول متهم شده که همراه با سایر کارکنان خانه این سرمایه دار رسوا «سوءاستفاده و تجاوز جنسی» را که او در سال ۲۰۰۲ در سن پانزده سالگی تجربه کرده، «ممکن و تسهیل می کرده است».

یک منبع نزدیک به تحقیقات جنایات اپستین به ایندیپندنت گفت دادستانی فدرال فهرست اشخاصی را که با جنایات او ارتباط داشته اند و خانم مکسول هم درمیان آن هاست، تحت بررسی دارد.

اما ظاهرا برای یافتن محل اقامت این زن ۵۷ ساله بریتانیایی که متهم است برای لذت جنسی اپستین دختران جوان فراهم می کرده، با چالش روبرو شده اند. خانم مکسول این اتهامات را بارها قویا تکذیب کرده است. او در هیچ موردی مجرم شناخته نشده و هرگونه اتهام سوء رفتار را تکذیب کرده است.

در سال ۲۰۱۶، خانم مکسول به اتهام هتک حرمت، توسط «ویکتوریا جیفره» یکی از شاکیان اپستین به دادگاه احضار شد. او اتهامات خانم جیفره را «دروغ فاحش» توصیف کرده بود. دعوا در خارج از دادگاه با پرداخت مبلغی نامعلوم فیصله یافت. خانم جیفره گفته بود از سن پانزده سالگی توسط گیلن مکسول تربیت شده و مجبور به برقراری رابطه جنسی با اپستین و چند مرد قدرتمند دیگر شده بوده است. همه آن ها این اتهامات را تکذیب کردند.

از همان هنگام، خانم مکسول خود را از چشم ها پنهان کرد. در سال ۲۰۱۷،  وکیل او به یک قاضی دادگاه گفت که مکسول دو سال پیش در لندن و بدون آدرسی دائمی اقامت داشته است. در هفته جاری [هفته پیش]، نشریه «وَنیتی فِر» به شایعات اقامت او در فلوریدا یا «زندگی لوکس در لندن یا اروپا» اشاره کرد. روزنامه «دیلی مِیل» هم نوشت که خانم مکسول در خانه مجللی در ساحل ماساچوست با دوست پسرش، «اسکات بوگرسون» مدیر یک شرکت تکنولوژی زندگی می کند. آقای بورگرسون، به فوریت این گزارش ها را تکذیب کرد. یک از دوستان گرلین مکسول به نشریه «دیلی بیست» گفت تصور می کند خانم مکسول در فرانسه باشد.

روز پنجشنبه، نشریه «نیویورک پست» عکسی از او را در یک همبرگرفروشی چاپ کرده و گفت این عکس چند روز پیش از آن در لس آنجلس گرفته شده است. گفته می شود خانم مکسول به مشتری دیگری که عکس او را گرفته بوده گفته است: «به نظرم این آخرین باری است که این جا غذا می خورم».

اگر خانم مکسول و دیگر کسانی که گفته می شود همدست اپستین بوده اند، در خارج از ایالات متحده اقامت داشته باشند، چالش بعدی استرداد آن ها در صورت قرار مجرمیت خواهد بود.

دبورا توئِرکهایمر، دستیار سابق دادستان ناحیه «منهَتَن» نیویورک می گوید: «دادستانی فدرال با مساله متهمانی که در خارج از ایالات متحده اقامت دارند، به خوبی آشناست. در مورد پرونده ای به این مهمی، و جایی که بسیار چیزها مطرح است، جای تعجب نخواهد بود که دادستانی فدرال هرچه در توانش هست انجام دهد تا کلیه کسانی را که به همدستی با اپستین متهم هستند گرد آورد».

گذشته از مساله محل اقامت تردیدی نیست که با مرگ اپستین مشکلات قانونی خانم مکسول انباشته می شود.

«جنیفر آرائُوز» پس از تسلیم دادخواست علیه خانم مکسول، املاک اپستین و سه تن از کارکنان زن خانه او، در تماس تلفنی با گزارشگران گفت: «امروز، نخستین گام در اعاده قدرتم است. جفری اپستین و شبکه دلال هایش، جوانی، هویت، معصومیت و اعتماد بنفس مرا از من دزدیدند. برای مدت ها از پاسخگویی فرار کردند. امروز این جا هستم چون می خواهم آن را عوض کنم».

دنی کایزر، وکیل خانم آرائوز، در گفتگو با تلویزیون ان بی سی، اطرافیان اپستین را «کار راه اندازهای بالغ» توصیف کرد و گفت: «بزرگسالانی که در حلقه نزدیک به اپستین بودند، همگی مقصرند...آن ها به اتفاق، ارتباطات و منابعی را شریک شدند که این جنایات را پنهان کند».

جفری بِرمَن، دادستان منطقه مَنهَتَن نیویورک، واقعه خودکشی اپستین را «مانعی دیگر در راه حضور قربانیان متعدد اپستین در دادگاه» توصیف کرد.

اما او افزود: «تحقیقات ما در مورد اتهاماتی که در کیفرخواست مطرح شده – که شامل موارد توطئه می شود – ادامه خواهد یافت».

این دادستان سابق جنایات جنسی افزود که کیفرخواست روشن می کند که اپستین به تنهایی عمل نمی کرده است. در کیفرخواست آمده است که چند تن از افراد نزدیک به او در یافتن قربانیان و عرضه آن ها در مقابل پول یا دیگر خدمات، کمک می کرده اند.

آقای رودریگز گفت: «اپستین بدون وجود مکسول نمی توانست وجود داشته باشد. همه دلال های جنسی برای استخدام دیگر زنان، از یک زن استفاده می کنند. این بخشی جدانشدنی از این گونه جنایات است».

توافق جنجالی عدم پیگیری قانونی که اپستین در سال ۲۰۰۷ (با یکی از شاکیانش) امضاء کرد، وارد آوردن اتهام علیه همدستانش را مشکل کرد. یکی از بندهای آن توافق، هرگونه تحقیق یا پیگیری همدستان او را غیرممکن می کرد. برخی سیاستمداران، از جمله سناتور جمهوریخواه، بن سَس، ازدادستان کل خواسته اند این توافق را باطل اعلام کند.

اما ناحیه جنوبی نیویورک، توانست شرایط درج شده در این توافق محرمانه را در اوایل سال جاری که علیه اپستین اعلام جرم کرد، دور بزند. کارشناسان می گویند همین شگرد را می توان برای اعلام جرم علیه کسانی که در این توافق بوده اند، به کار برد.

خانم توئرکهایمر می گوید: «اگر توانستند اپستین را تحت پیگرد قرار دهند، می توان فرض را بر این گذاشت که دادگاه تعبیر آن ها را از این توافق پذیرفته است. با توجه به پیگرد اپستین، دلیلی نمی بینم که جرایم دیگران در همان چهارچوب قابل پیگرد قانونی قرار نگیرند».

با وجود این، دادخواست همواره به محکومیت منجر نمی شود.

او افزود: «اعتبار شاکی بسیارمهم خواهد بود. اغلب، قربانیان کم سن و سال تجاوز جنسی به خاطر آسیب پذیر بودنشان انتخاب و تربیت می شوند و این آسیب پذیری، شهادت در دادگاه را که در معرض حمله و بازجویی قرارشان می دهد، برایشان دشوار می کند؛ و به همین گونه باور کردن داستانشان برای دیگران مشکل است».

خانم مکسول، پیش از آن که اتهامات مربوط به اپستین و او علنی شود، از زندگی ممتازی برخوردار بود. به عنوان دختر رابرت مکسول بریتانیایی چک تبار وغول رسانه ها و در یک مرحله نماینده پارلمان، کودکی را در رفاه گذراند. اما پدرش با چپاول صندوق بازنشستگی گروه رسانه ای «میرِر» به عنوان یکی از شرورترین تبه کاران عصر شناخته شد. او در حادثه ای که خودکشی تلقی شد، در سال ۱۹۹۱ در آب های جزایر قناری از کشتی تفریحی اش، لیدی گِرلِین، به زیر افتاد.

خانم مکسول تحصیلاتش را در دانشگاه آکسفورد تمام کرد و مدتی در نشریات و معاملات املاک کار کرد، تا سال ۱۹۹۰ که با آشنایی با اپستین در نیویورک یکی از اعضای برجسته محفل اشراف آمریکا شد. او، همچنین موسسه خیریه ای موسوم به «ترامار» تاسیس کرد که هدفش حفظ اقیانوس ها بود. ترامار در سال جاری در میان جنجال هایی که اپستین را احاطه کرده بود، تعطیل شد.

در حال حاضر، محل اقامت خانم مکسول و این که سرنوشت قانونی او چه خواهد شد، در هاله ای از ابهام پیچیده شده است. مقامات بلند پایه آمریکا وعده داده اند ظرف چند روز آینده به این سئوال ها پاسخ دهند.

ویلیام بار، دادستان کل درهفته ای که گذشت گفت: «اطمینان می دهم این پرونده علیه تمام کسانی که با اپستین همدستی کرده اند، پیش خواهد رفت». او در عین حال از «بی نظمی های جدی» در بازداشتگاه متروپولیتن نیویورک که اپستین در آنجا دست به خودکشی زد، بشدت انتقاد کرد.

او افزود: «هرکه با اپستین همدستی کرده، نباید آرامش داشته باشد. قربانیان شایسته عدالتند و ما مطمئن خواهیم شد به آن دست یابند».

وکلای خانم مکسول به تقاضاهای مکرر برای اظهار نظر پاسخ ندادند.

این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.

https://www.independent.co.uk/

© The Independent