براساس یافته‌های یک تحقیق جدید کمبود خواب و آزارهای مجازی بیشتر از استفاده از شبکه‌های اجتماعی روی سلامت روانی نوجوانان اثر منفی دارند.
دانشمندان در بریتانیا یافته‌اند که نوجوانانی که حساب‌های رسانه‌های اجتماعی‌شان را بیشتر از سه بار در هفته چک می‌کنند بیشتر نشانه‌های پریشانی روانی از خود نشان می‌دهند.
ولی این دانشمندان اخیرا به این نتیجه رسیده‌اند که دلیل این واکنش‌های منفی خود رسانه‌های اجتماعی نیستند.
محققان در کالج سلطنتی لندن می‌گویند مسائل بهداشت روانی در بین نوجوانان می‌تواند در نتیجه آزارهای فضای مجازی و همچنین جایگزینی فعالیت‌های دیگر مانند ورزش و خواب با استفاده از رسانه‌های اجتماعی باشد.
این تحقیق که در مجله بهداشت کودکان و نوجوانان لنست منتشر شده داده‌های مربوط به حدود ۱۰ هزار دانش‌آموز را از تحقیق Our Futures Government را در دوران ۱۳ تا ۱۶ سالگی‌شان بین سال‌های ۲۰۱۳-۲۰۱۶ بررسی می‌کند.
بنابراین داده‌ها ۴۳ درصد دختران و پسران در سال اول بیشتر از سه بار در هفته از رسانه‌های اجتماعی استفاده می‌کردند. این آمار برای بچه‌های سال سوم به ۶۹ درصد می‌رسید.
این یافته‌ها نشان می‌داد کسانی‌که در سال اول رسانه‌های اجتماعی‌شان را به این میزان استفاده می‌کردند، ۳۱ درصد بیشتر احتمال بروز نشانه‌های ناآرامی‌های روانی در سال بعد را داشتند.
استفاده مرتب و مداوم از رسانه‌های اجتماعی - برای دختران و نه پسران - در سال‌های اول و دوم این تحقیق منجر به کاهش سطح تندرستی روانی در سال سوم شد.
با این وجود نویسندگان این تحقیق معتقدند بعید است که خود رسانه‌های اجتماعی عامل این آسیب‌ها باشد؛ احتمالا محتوایی که کودکان و نوجوانان در رسانه‌های اجتماعی با آن مواجه هستند و همچنین جایگزینی فعالیت‌های فیزیکی با آن عوامل اصلی این مشکلات‌اند.
وقتی عواملی مانند آزارهای مجازی، فعالیت‌های فیزیکی و خواب نیز در نظر گرفته شدند، ارتباط آنها با وضعیت بد روانی برای دختران تقریبا از بین رفت.
قضیه در مورد پسران فرق می‌کرد. این باعث مطرح شدن عوامل میانجی احتمالی دیگر می‌شود. عواملی که هنوز شناسایی نشده‌اند.
پروفسور راسل واینر، رئیس بخش اطفال و بهداشت کودکان کالج سلطنتی می‌گوید به اعتقاد او «از نظر بیولوژیک غیرممکن است» که رسانه‌های اجتماعی اثر منفی روی یک جنس داشته باشند و روی دیگری نداشته باشند.
به گفته واینر «به اعتقاد ما فلش علی از رسانه‌های اجتماعی به ناآرامی نیست. علت چیزهای دیگری است که رسانه‌های اجتماعی آنان را فعال می‌کنند.»
«مسئله روش و ابزار و استفاده از رسانه‌های اجتماعی نیست، بلکه محتوا و جایگزینی فعالیت‌های دیگر است
یکی از راه حل‌هایی که نویسندگان این تحقیق پیشنهاد می‌کنند این است که والدین اصرار کنند که فرزندان‌شان تلفن‌هایشان را در اتاق نشیمن بگذارند و با خود به رختخواب نبرند، تا مطمئن شوند خواب آنها مغشوش نمی‌شود.
علاوه بر این آنها معتقدند والدین باید بدانند فرزندان‌شان با چه کسانی در فضای مجازی حرف می‌زنند. درست همانطور که باید مواظب باشند، آنها در کوچه با چه کسانی بازی می‌کنند.
دکتر داشا نیکولز، از نویسندگان این تحقیق می‌گوید: «به جای اینکه مرتبا به بچه‌ها بگویید «می‌توانی تلفن‌ات را کنار بگذاری؟» باید بگویید تلفن‌ات را با خودت به اتاق خواب نبر و باید بیرون بروی و کمی ورزش کنی. بعد می‌توانی بیایی و با تلفنت هر کاری دوست داری بکنی.»
همچنین به گفته نیکولز والدین باید بدانند چه اقدامتی برای جلوگیری از آزار در فضای مجازی از دست‌شان برمی‌آید.
به گفته او: «در آزارهای مجازی حتی تخت هم جای امنی نیست و اگر تلفن‌ات در اتاق نشیمن باشد، کسی نمی‌تواند تو را در تخت خواب مورد آزار قرار دهد».
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent
