پریود (قاعدگی) از دیرباز موضوع نام و ننگ بوده است. چه در تبلیغات محصولات بهداشتی قاعدگی که در آنها ریزش مایعی آبی‌فام روی نوار بهداشتی را به تصویر می‌کشند چه در بسته‌بندی‌های تر و تمیز نوار بهداشتی که شبیه بسته‌بندی شیرینی‌‌ها است.

در واقع کنشگران معتقدند همین هاله ننگ حول قاعدگی است که محرک وضع کردن مالیات نواربهداشتی در بریتانیا بوده است، مالیاتی که از آغاز امسال (۲۰۲۱) لغو شده است.

لغو این مالیات به معنای آن است که محصولات قاعدگی دیگر در رده کالاهای تجملی غیراساسی به شمار نمی‌آیند و مشمول ۵ درصد مالیات نمی‌شوند. در حالی که این کالاها قبلا مشمول مالیات سنگین‌تری هم می‌شدند و پیش از سال ۲۰۰۱ مالیات هنگفت ۱۷.۵ درصد به آنها تعلق می‌گرفت.

اما در بسیاری از کشورهای جهان شرم‌آوری و ننگینی قاعدگی بسیار سنگین‌تر است و افسانه‌پردازی‌های بی‌پایه‌ درباره آن رواج فراوانی دارد.

روزانه حدود ۳۰۰ میلیون زن و دختر در سراسر جهان قاعدگی را تجربه می‌کنند اما سازمان مردم‌نهاد معروفی به نام طرح بین‌الملل گوشزد کرده است که مردم اغلب این پدیده «طبیعی و سالم» زندگی را «شرم‌آور و کثیف» قلمداد می‌کنند.

برای مثال در سال‌های اخیر ده‌ها زن و دختر در نپال بر اثر اجرای رسم کهن بیرون‌ انداختن زنان قاعده از کلبه جان خود را از دست داده‌اند.

سازمان طرح بین‌الملل هشدار داده به علت افسانه‌ها و باورهای غلطی که حول قاعدگی وجود دارد، جامعه زنان و دختران را از فعالیت‌های روزانه کنار می‌گذارد. همین امر به نوبه خود «فرصت‌های کمتری در زندگی پیش روی‌ آنان قرار می‌دهد».

در آستانه روز بهداشت قاعدگی که پایان هفته جاری است، این موسسه خیریه از تعدادی دختر و نیز کارمندان خود در سراسر جهان پرسیده چه افسانه‌ها و باورهای اشتباهی هنوز در این مورد در کشور‌شان وجود دارد.

بنا به مشاهدات، مردم برزیل قاعدگی را پدیده کثیفی می‌دانند و به غلط معتقدند اگر هنگام قاعدگی غذا بپزی شاید غذا آلوده شود. همچنین باور غلط دیگری وجود دارد که اگر کسی هنگام قاعدگی انبه، لیمو یا میگو بخورد ممکن است بمیرد.

بر اساس یافته‌های این موسسه قاعدگی را در کشور کلمبیا نوعی بیماری می‌دانند و بر این باورند که فرد باید «در خانه بماند و به چیزی دست نزند» و نباید بگذارد کسی بفهمد قاعده است.

علاوه بر اینها، قاعدگی را به «نیروهایی» نسبت می‌دهند که زنان را از انجام برخی فعالیت‌ها مانند آشپزی، نظافت منزل، برداشت محصول، بغل کردن بچه، دست زدن به گیاهان و ورزش کردن باز می‌دارد.

در گینه برخی از مردم در دوره قاعدگی دختران را از رفتن به مدرسه یا حرف زدن با پسران منع می‌کنند و برخی دیگر اجازه نمی‌دهند زنان در این دوره آشپزی کنند یا به جمعی که سر سفره غذا نشسته‌اند نزدیک شوند.

در کامرون نیز معتقدند کسی که قاعده است نباید در رودخانه شست‌وشو و ماهی‌گیری کند و نباید گوشت بخورد یا نزدیک محصولات کشاورزی تازه مانند لیمو، بادام زمینی یا ذرت برود وگرنه محصول آتش می‌گیرد.

در برخی موارد نمی‌گذارند زن قاعده نوزاد کوچک‌تر از سه ماه را بغل کند. برخی بر این باورند که زنان قاعده به جای در باید از پنجره وارد خانه و از آن خارج شوند.

در گواتمالا برخی بر این باورند که قاعدگی بیماری است و تصور می‌کنند زنان نباید ورزش کنند یا به حمام بروند یا دوش بگیرند و نباید سر زمین کشاورزی بروند. بعضی هم چون به اشتباه تصور می‌کنند قاعده بودن فرد از نحوه راه رفتنش مشخص می‌شود اعتقاد دارند باید در خانه بماند.

از سوی دیگر نوار بهداشتی و جامک قاعدگی در اندونزی به ندرت استفاده می‌شود و مایه بی‌آبرویی است، زیرا باور عموم بر این است که اگر چیزی وارد آلت تناسلی دختری شود که ازدواج نکرده پرده بکارتش «پاره» می‌شود.

همچنین مردم فیلیپین معتقدند خوردن ترشی‌ها خونریزی قاعدگی را کم می‌کند و اگر دختری در اولین دوره قاعدگی سه بار بالا و پایین بپرد قاعدگی‌اش سه روز بیشتر طول نخواهد کشید. دو افسانه دیگر نیز در این کشور وجود دارد: یکی این باور بی‌اساس که حمام کردن حین قاعدگی منجر به جنون، نازایی و کچلی می‌شود، دیگری اینکه قاعدگی باعث کم‌خونی می‌شود.

در غنا، مردم عقیده دارند خون قاعدگی می‌تواند مردان را نابارور کند و زنان شوهردار نمی‌توانند در این دوره با شوهرشان هم‌اتاق باشند. در هندوراس برخی بر این باورند که زنان پس از اولین قاعدگی می‌توانند رابطه جنسی داشته باشند و مادر شوند.

در سنگال افراد مجبورند لوازم قاعدگی را پنهان کنند زیرا این باور غلط وجود دارد که هرکس این لوازم را ببیند مخصوصا اگر خونی باشد نفرین می‌شود. علاوه بر این، فرد در دوره قاعدگی نباید به سر چاه آب روباز برود زیرا ممکن است چاه خشک شود یا آبش تبدیل به خون شود.