آذرماه ۹۸ در جریان سیل خوزستان فیلمی منتشر شد که در آن قاسم آهنین جان شاعر خوزستانی با حالتی ناراحت‌کننده در مورد آب‌گرفتگی خانه‌اش و ازدست‌رفتن کتاب‌هایش صحبت می‌کرد. این فیلم با توجه به شهرت این شاعر در جنوب ایران به‌سرعت در فضای مجازی بازتاب پیدا کرد.
به فاصله چند روز فیلم دیگری در فضای مجازی کشور منتشر شد که ظاهراً یک گروه خبری به منزل این شاعر رفته بودند و در خصوص وضع زندگی او که مثالی از اوضاع زندگی مردم شهر اهواز و بخش زیادی از خوزستان پس از آب‌گرفتگی بود با وی صحبت کردند.
انتشار این فیلم هم در فضای مجازی با توجه به شرایط زندگی این شاعر بازتاب زیادی پیدا کرد. او در این فیلم تأکید کرد که با توجه به اینکه همه عمر خود را صرف کتاب و ادبیات کرده است حقوق و بیمه درمانی ندارد.
مرگ شاعر و آغاز ماجرا
تنها یک روز پس از انتشار خبر درگذشت قاسم آهنین جان در اثر بیماری سرطان فیلمی از وی در فضای مجازی منتشر شد که ظاهراً این فیلم در صفحه توییتر مسجد محل زندگی این شاعر منتشر شده و یاسین نمکچیان شاعر و روزنامه‌نگار ساکن تهران آن را بازنشر کرده بود.
در این فیلم قاسم آهنین جان توسط آمبولانس و با لباس بیمارستان، سر کوچه محل سکونتش رها شده، در حالی که ورم روی صورتش کاملاً مشخص است و ناله می‌کند. همچنین صدای زنی شنبده می‌شود که به کارکنان بیمارستان که او را رها کرده‌اند اعتراض کرده و می‌گوید: «این موجود زنده است! »
اشاره به این نکته نیز خالی از فایده نیست که معمول نیست افراد را لباس بیمارستان، تیمارستان یا زندان از این مکان‌ها ترخیص کنند.
سوابق بیمارستان امام خمینی اهواز در رها کردن بیماران در خیابان
در خصوص بیمارستان امام خمینی اهواز که محل بستری شدن قاسم آهنین جان است، خبرگزاری برنا در شهریورماه سال ۱۳۹۸ خبری را منتشر کرد. در آن خبر عکس مردی سالمند با لباس بیمارستان دیده می‌شود که گفته شد، توسط عوامل بیمارستان امام خمینی اهواز به دلیل عدم توانایی مالی پرداخت هزینه‌ها در خیابان رها شده است.
همچنین اخبار مشابه‌ای در خصوص این بیمارستان و رفتارهایی از این دست در رسانه‌های دیگر مربوط به سال‌های قبل وجود دارد.
به نظر می‌آید اتفاق رخ‌داده برای شاعر خوزستانی با خبر رها شدن مرد مسن در خیابان توسط عوامل بیمارستان امام خمینی در سال۱۳۹۸ مطابقت داشته و نشان‌دهنده سابقه این موارد در بیمارستان اما خمینی اهواز است.
وصیت‌نامه شاعر
بلافاصله پس از انتشار فیلم مربوط به رها شدن قاسم آهنین جان وصیت‌نامه وی نیز در فضای مجازی منتشر شد که در آن به شدت از شرایط خود ابراز ناراحتی کرده، او در وصیت‌نامه خود که تاریخ آن ۱۴ در ماه ۱۳۹۹ می‌باشد آورده است:
بعونک یا لطیف
به‌وقت مرگ تنهایم بگذارید
بله. دقیقاً این بخشی از وصیت‌نامه اصلی و رسمی من است. هرگز راضی نیستم و رضایت ندارم هیچ شخصی از هنرمندان و خاصه شاعران خوزستانی در کفن‌ودفن بنده حضور یابند یا بر سر گورم بیایند. به هیچ‌گونه از تسلیت و یادکرد و یادمان برای خویشتن رضایت ندارم چه در روزگار واقعی و چه در فضای مجازی. از آنجا که مدت‌ها قبل گور خویش تهیه دیده‌ام و مشخص است و بنابر دلایلی نمی‌توان تغییر مکان دهم گورم را وگرنه حتماً گورجایی در گم‌آباد جهان برمی‌گزیدم که بنی‌بشری نداند به کجاست گورگاهم. اما حرف اول و آخرم این است؛ لطفاً، لطفاً، لطفاً لااقل بگذارید روحم در آزار نباشد از شما و از حضورتان. قاسم آهنین‌جان-اهواز-۱۴ دی ۱۳۹۹
خواندن این وصیت نامه روشن می‌کند که او مشخصاً کمک خاصی از بخش فرهنگی در خوزستان دریافت نکرده است، آنطور که مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان در همان روز با انتشار مطلبی ادعا کرده بود.
در خصوص پرداخت کمک از طرف نهادهای حکومتی و یا پرداخت پول نقد با مبالغ ادعا شده نیز، هیچ سندی که تایید کننده این موضوع باشد منتشر نشد. حتی هیچ عکسی از قاسم آهنین جان در منزلی که ادعا شد با تاکید معاون اول رئیس جمهور در سال ۱۳۹۹ برای او خریداری شده نیز تا زمان انتشار این گزارش منتشر نشده است.
بازتاب انتشار فیلم رها شدن شاعر در خیابان و ابهام آن
پس از آنکه فیلم منتشر شده از وضعیت شاعر خوزستانی بازتاب وسیعی در سطح رسانه‌ها و فضای مجازی پیدا کرد، نخستین واکنش برداشته شدن آن از صفحه توییتر مسجدی بود که برای اول بار آن را منتشر کرده بود و سپس یاسین نمکچیان نیز این پست و پست دیگری که در این خصوص نوشته بود را از صفحه‌اش در توییتر برداشت.
روابط عموم دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز و رئیس بیمارستان امام خمینی اهواز به‌صورت جداگانه این خبر را تکذیب کردند و مدعی شدند قاسم آهنین جان به دلیل فقر در این فیلم که تاریخ آن مربوط به ۲۵ روز پیش از مرگ وی می‌باشد در خیابان رها نشده و پس از بهبود نسبی وی درخواست ترخیص از بیمارستان داشته و کادر بیمارستان نیز پس از انجام تمام مراقبت‌های لازم، ایشان را به آدرس اعلامی منتقل می‌کنند. اما چون استاد در اواخر عمر خود علاوه بر سرطان به آلزایمر نیز مبتلا بوده‌اند، آدرس منزل سابقشان را به کارکنان اورژانس اعلام می‌کند و پرسنل اورژانس نیز بعد از اطلاع از این موضوع؛ سریعاً ایشان را به بیمارستان بازمی‌گردانند.
این دانشکده ادعا کرد مبلغ سی میلیون تومان هزینه بستری شاعر پرداخت شده است. اما در این خصوص چند ابهام وجود دارد. اول اینکه طبق ادعای استاندار خوزستان در خصوص تاریخ بستری و تاریخ انتشار این فیلم و با توجه به ادعای مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان مبنی بر درست شدن بیمه درمان برای آهنین جان در سال آخر حیات وی. روشن است که او تنها پنج روز پیش از رها شدن در خیابان در بیمارستان دولتی امام خمینی اهواز بستری بوده است.
با توجه به اینکه هیچ عمل جراحی و درمان خاص در طول این چند روز برای شاعر انجام نشده چطور هزینه بستری و درمان وی تا زمان ترخیص در این روز با وجد بیمه درمانی طبق ادعای روابط عمومی معاونت علوم پزشکی دانشگاه جندی شاهپور سی میلیون تومان شده است؟!
موضوع دیگر این است که سابقه ندارد بیماری را با روپوش بیمارستان ترخیص کرده و با آمبولانس در خیابان محل سکونتش رها کنند. ضمن آنکه اگر طبق سوابق بیمار دچار فراموشی و اختلال حواس بوده و توسط مسئولین استانی و کشوری موضوع بستری او انجام شده یعنی آدرس دقیق محل سکونت وی که از آنجا به بیمارستان منتقل شده در پرونده درمانی وی موجود است، چطور امکان دارد در خصوص بیمار مبتلا به اختلال حواس و آلزایمر برای گرفتن آدرس محل سکونت به اظهار شفاهی او بسنده کرد؟!
همینطور فیلم منتشر شده از آهنین جان و شرایط ظاهر و توانایی تکلم او به‌خوبی نشان می‌دهد که این شاعر نشانه بهبود نداشته است، در خصوص بازگردانده شدن وی به بیمارستان نیز با وجود پیگیری‌های به‌عمل‌آمده اسناد پزشکی مربوط به مراقبت روزانه، تزریق و ویزیت پزشک از بیمار مربوط به ۲۵ روز آخر ظاهراً موجود نیست.
هم‌زمان استاندار خوزستان نیز با انتشار مطلبی به این موضوع واکنش نشان داد. او در گفتگو با خبرگزاری دولتی ایرنا مدعی شد معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور یک ماه قبل یعنی حدود ۵ روز پیش از زمان گرفته شدن این فیلم در خصوص وضعیت بیماری این شاعر در تماسی تلفنی خواستار رسیدگی جدی شده است و استاندار بلافاصله گروهی را به منزل وی فرستاده و دستور بستری شاعر را در بیمارستان امام خمینی اهواز داده است.
استاندار خوزستان مدعی شده در فاصله کوتاه بستری شدن شاعر تا ترخیص وی حال او بهبود نسبی داشته، موضوعی که انتشار فیلم روز رها شدن شاعر آن را تصدیق نمی‌کند و گفته است به اصرار خودش در مسیر ترخیص از بیمارستان از ماشین پیاده شده و از او فیلم به جهت اینکه فکر کرده‌اند بیمار سرگردان است عکس و فیلم گرفته‌اند و رسانه‌های معاند آن را انتشار وسیع داده‌اند.
این اظهارات در شرایطی بیان شده که روشن است کسی را با لباس بیمارستان ترخیص و در خیابان رها نمی‌کنند. طبق اخبار منتشر شده در سال‌های قبل سابقه رهاکردن بیماران توسط بیمارستان امام خمینی با شرایط مشابه وجود دارد و شرایط حضور آمبولانس و کادر درمان در صحنه رهاسازی، به‌روشنی مشخص می‌کند بعید است با تصور بیمار سرگردان بودن در خیابان محل زندگی شاعر از او فیلم و عکس گرفته شده باشد.
اظهارات ضدونقیض
نکته مهم در اظهارات استاندار خوزستان که خود را پیگیر مستقیم مسئله با دستور دکتر نوبخت معرفی کرده این است که برخلاف اطلاعیه دانشکده علوم پزشکی اهواز و رئیس بیمارستان امام خمینی خوزستان که مدعی هستند شاعر اختلال حواس داشته، آدرس منزل را به‌اشتباه داده و کادر درمان بلافاصله او را به بیمارستان برگردانده‌اند. استاندار خوزستان مدعی شده وی پس از ترخیص به منزلش منتقل شده است و سپس استاندار و افراد پیگیری‌کننده از سوی او متوجه شده‌اند امکان نگهداری قاسم آهنین جان در خانه نیست، لذا مجدداً به بیمارستان منتقل شده است.
اما یک منبع مطلع در معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاهپور اهواز در این خصوص گفت:"بیمار مورد اشاره چند روز پیش از تاریخ انتشار فیلم در بیمارستان امام خمینی اهواز بستری شده و در زمان بستری شرایط روحی و روانی وی مساعدت نبوده است. سرطان ایشان به دلیل عدم رسیدگی در زمان مقرر و انجام عمل جراحی پیشرفت کرده و عملاً دیگر کاری برای ایشان نمی‌شد انجام داد، اما با این همه تختی در اختیار ایشان قرارداده شد و کار درمانی که ممکن بود برای ایشان توسط کادر بیمارستان انجام شد، در صورتی که این امکان وجود داشت ایشان در منزل با مصرف دارو، درمان خود را با توجه به وضعیت‌شان ادامه دهند."
این منبع آگاه در پاسخ به این سئوال که چرا آهنین جان با لباس بیمارستان ترخیص شده گفت:"به دلیل اصرار زیاد بیمار و شرایط روانی او این اتفاق افتاده است. ضمن آنکه از بستگان و کسانی که شماره تماس ایشان در پرونده بستری وی ثبت شده نیز در آن زمان کسی برای تحویل گرفتن بیمار در دسترس نبود." وی در مورد اسناد بستری دوره 25 روزه آخر زندگی این شاعر ادعا کرد که در اطلاعات بیمار محرمانه بوده و امکان دسترسی به آن تنها با دستور مقام قضائی ممکن است.
تماس با بیمارستان امام خمینی اهواز از طریق شماره‌های درج شده در سایت این مرکز درمانی نیز نتیجه‌ای نداشت.
