یکی از منافع داشتن سلطنت وراثتی این است که خانواده سلطنتی را قادر می‌سازد تکامل یابد و هر پادشاه به سبک‌وسیاق خود دست پیدا کند. این تغییرات به صورت ضمنی و نامحسوس هستند. در حال حاضر چهار نسل از خاندان سلطنتی وجود دارد، ملکه در حالی که به ۷۰‌مین سالگرد تاج‌گذاری خود می‌رسد، هنوز رئيس حکومت است، شاهزاده چارلز، دوشس کورنوال کارها را از مسیر متفاوتی انجام می‌دهد و بعد می‌رسیم به کمبریج که گه‌گاه سه کودک خاندان سلطنتی در آن ظاهر می‌شوند. (برای مثال تابستان گذشته آمدند و کارمندان نظام پزشکی را تشویق کردند.)

ازدواج این زوج سلطنتی در کمبریج در آوریل ۲۰۱۱ به شدت محبوب بود، به ویژه که ملکه‌ای را برای آینده خلق کرده و نسل دیگری از خاندان سلطنتی در ویندزور ادامه می‌یافت، اما بیش از همه به این دلیل بود که شاهزاده ویلیام برخلاف کج‌خلقی سال‌های اول، توانسته بود از پس درس و دانشگاه بربیاید و این معشوق کسی نبود که مطابق با مقتضیات همیشگی خاندان سلطنتی باشد. این ویلیام بود که عروس خود را یافته بود، آنها با هم وقت گذرانده و یکدیگر را شناخته بودند و هیچ اثری از نگرانی‌هایی که هنگام ازدواج شاهزاده چارلز با دایانا اسپنسر در سال ۱۹۸۱ وجود داشت، نبود.

این زوج جوان برای مدتی به طور غیررسمی در انگزلی با هم زندگی کردند. در برهه‌‌ای در کاخ سلطنتی نگرانی این به وجود آمده بود که شاهزاده ویلیام سهم خود از وظایف سلطنتی را به درستی انجام نمی‌دهد در حالی که او مشغول تعادل برقرار کردن میان زندگی سلطنتی خود با شغلش به عنوان خلبان آمبولانس هوایی و نقشش به عنوان یک پدر پشتیبان و مدرن بود. او در ردیف جانشینی سلطنت در جای سوم قرار داشت و به همین دلیل فشار زیادی روی او نبود. شاهزاده ویلیام می‌توانست به تدریج و وقتی لازم باشد در این ردیف به جلو منتقل شود. من آن زمان می‌پنداشتم کاترین باید کار بیشتری انجام دهد تا فردی شود فرای مادری عاشق که مراقب سه کودک نمکینش است، لباس زیبا می‌پوشد و حامی شریک اساسا خاموش خود است؛ و چقدر اشتباه فکر می‌کردم.

۲۰۲۰ سال چالش‌هایی بزرگ برای خاندان سلطنتی بود. شاهزاده اندرو و شاهزاده هری از مناصب سلطنتی خود حذف شدند و بعد بیماری عالم‌گیر جاری شیوع یافت. آشکارا ملکه و شاهزاده فیلیپ به خاطر سن زیادشان باید از سایرین جدا می‌شدند، شاهزاده چارلز به کووید مبتلا شد و برای هفته‌ها از عرصه عمومی غیبت کرد. به ناگهان نقش مهم الهام بخشیدن به کشور، که وظیفه اصلی خاندان سلطنتی در دوران بحران است، به گردن خانواده کمبریج افتاد و آنها به خوبی از پس آن بر آمدند.

روزی را به یاد دارم که شاهزاده ویلیام به بیمارستان رفته بود تا شاهزاده جورج را بعد از تولدش در سال ۲۰۱۳ به خانه ببرد. ویلیام پیراهنی با دکمه باز پوشیده بود، با اهالی رسانه گپ زد، صندلی کودک را سر جایش تنظیم کرد و او بود که هنگام برگشتن به خانه پشت فرمان ماشین نشست و این بسیار متفاوت با رفتار والدینش بود که با راننده اختصاصی، کراوات و کت و شلواری اتوکشیده در اماکن عمومی حاضر شده و با اهالی رسانه به نحوی محدود گفت‌وگو می‌کردند. این زوج با نسل جوان‌تر کشور ارتباط برقرار کردند.

طی بیماری عالم‌گیر جاری نیز مدام شاهد بودیم ویلیام و کیت با کارمندان نظام پزشکی گپ می‌زنند، کاپیتان تام را گرامی داشتند، با افراد مسن در خانه‌های سالمندان گفت‌وگو کردند، با کودکان صحبت کردند و همه این کارها را با «زوم» انجام دادند. در دهه ۱۹۹۰ بود که کاخ باکینگهام سایت رسمی خود را تاسیس کرد که راهی کارآمد برای خبررسانی اخبار آنها بود، اخباری که عموما توسط دبیران و روزنامه‌نگاران از خوانندگان مخفی می‌شد. اما هر کسی که مرتب به این سایت سر می‌زد می‌توانست از اخبار و وقایع آگاه باشد. خانواده کمبریج اما پا را یک قدم فراتر گذاشتند و حسابی به نام «کنزینگتون رویال» در اینستاگرام، فیس‌بوک و توییتر به راه انداختند. در این حساب‌ها که بیش از ۱۲.۵ میلیون دنبال‌کننده دارند و بیش از ۲۲۰۰ بار پست کرده‌اند، این زوج با انتشار پیام‌هایی ویدیویی به خبررسانی و تبلیغ فعالیات خود پرداخته، اولین عکس‌های دوشس از کودکانشان را منتشر کردند و دستاوردها و سالگردهای خانواده را گرامی می‌دارند. همه اینها حاکی از تنوع کارها و مشارکت فعالانه آنها با عموم مردم است.

این اقدام‌ها احتمالا نه با هدف تعریف هویت جدیدی برای نهاد سلطنت، بلکه بیشتر به دلیل پیدا کردن راهی ضمنی برای ارتباط گرفتن با عموم مردم است. با ورود ملکه به ۹۶مین سال زندگی خود، مشاورانش باید میزان و سرعت فعالیت‌های او را کمتر کنند تا بتواند فعالانه به نقش خود به عنوان رئيس حکومت ادامه دهد. این تغییرات می‌تواند شامل اجتناب از بالا و پایین رفتن از پله‌ها و پیاده‌روی‌های طولانی بوده یا حتی پوشیدن تاج سبک شاه جرج چهارم به جای تاج سلطنتی سنگین حکومت در روز افتتاح پارلمان باشد. به همین خاطر نسل جوان‌تر فعال‌تر می‌شوند تا از او حمایت کرده و به او کمک کنند، چیزی که اکنون که ملکه دوک ادینبرا را از دست داده بیشتر از همیشه مورد نیاز است.

ملکه تنها ۲۵ سال داشت که عهده‌دار تاج‌وتخت شد، ملکه ویکتوریا در سال ۱۸۳۷ تازه ۱۸ ساله شده بود که تاج گذاشت. شاهزاده چارلز در سنی جانشین تاج‌وتخت خواهد شد که اغلب مردان به فکر بازنشسته شدن هستند. قطعا پرکارترین سال‌های او دورانی است که به عنوان شاهزاده ولز خواهد بود. شاه ادوارد هفتم هم تقریبا پیر بود ولی او حکومتی کوتاه اما باشکوه را تجربه کرد. شاهزاده ویلیام زمان کافی خواهد داشت تا شرایط را باب طبع خود فراهم کند و خانواده جوانش را به سامان برساند. کاترین در پیام اخیر خود از اهمیت تعهد خانواده، والدین و پرستاران کودک در تربیت فرزندان صحبت کرد: «خیلی شجاعانه است که به نتیجه‌ای مشخص - حتی در جهان - ایمان داشت، اقدامی که شاید حتی برای‌ نسل‌های آینده هم قابل شناسایی نباشد ... اما تغییرات بزرگ با گام‌های کوچک شروع می‌شوند.»

تنها باری که شاهزاده ویلیام را ملاقات کردم از سخاوت او در قدردانی از دست‌اندرکاران و حامیان پروژه تحت تاثیر قرار گرفتم و به ویژه که او کنار سخاوتمندترین آنها، یعنی سر دونالد گاسلینگ فقید زانو زده بود. من که مدام اعصابم از سریال «تاج» نتفلیکس به هم می‌ریزد که خانواده سلطنتی را در قامت افرادی سرد و کینه‌توز نشان می‌دهد که هر کسی در پیروی از روش آنان ناکام ماند را زیر پا له می‌کنند، برایم بسیار فرح‌بخش بود که صبح یکشنبه‌ای را از کنار دوشس بگذرم که در حال بازی با کودکان خود بود، صحنه‌ای غیررسمی و خوشحال از واقعیت خاندان سلطنتی در برابر سریال افسانه‌ای و سیاست‌زده نتفلیکس.

کسانی که در پی بازتعریف هویت خاندان سلطنتی هستند اغلب از «قدرت نرم» صحبت می‌کنند. خاندان سلطنتی می‌تواند مردم را به دور هم گرد آورد و باعث آشتی ملت شود. در دوران بحران‌های عظیم روی تمام ملت به ملکه برمی‌گردد که از او الهام بگیرند و بتوانند به رهبر حکومت به عنوان فردی فرای سیاست احترام بگذارند. به نظر می‌رسد دوشس جوان هم ظرفیت این را دارد که تمام‌قامت به کل ملت الهام بخشد. بنابراین وقتی ملکه به آینده سلطنت نظر می‌کند می‌تواند مطمئن باشد که خانواده کمبریج آنجا هست و سلطنت به دستان خوبی سپرده خواهد شد.