نگین شیرتری، والیبالیست ایرانی با تیم سی‌دی آوِس در سوپرلیگ پرتغال قرارداد بست. حجاب اولین مسائله در حضور یک زن ورزشکار ایرانی برای فعالیت حرفه‌ای در اروپاست. بازی بدون حجاب راه بازگشت به تیم ملی را برای دختران ایرانی مسدود می‌کند.

نگین شیرتری پاسور تیم ملی والیبال زنان ایران است. ۲۳ سال دارد و اهل رشت است. او سال‌هاست‌ که در تیم‌های ملی والیبال ایران بازی می‌کند و از چهره‌های تاثیرگذار در تیم زیر ۲۳ سال ایران بود که درخشش در تیم ملی او را به یکی از انگشت‌شمار ورزشکاران زن ایرانی در اروپا تبدیل کرد.

باشگاه سی‌دی آوِس پرتغال در پلی‌آف سوپرلیگ پرتغال حضور دارد و می‌تواند سهمیه حضور در لیگ اروپا را به دست بیاورد. این فرصتی برای نگین شیرتری است که شاید رقابت‌های بزرگی را به زودی در اروپا تجربه کند.

پیش از نگین شیرتری، دو والیبالیست مرد ایرانی - محمدرضا بیک و احسان احمدی - در لیگ برتر مردان پرتغال بازی می‌کنند و نگین سومین ایرانی لیگ پرتغال در فصل جاری است. مهرداد محمدی، بازیکن تیم ملی فوتبال ایران نیز فصل گذشته برای تیم فوتبال آوس بازی می‌کرد. تیم فوتبال آوس اما به دلیل مشکلات اقتصادی و بدهی‌های انباشته به دسته سوم پرتغال منتقل شد.

نگین شیرتری در سال ۹۶ به دلایلی نامعلوم به مدت دو سال از بازی در تیم ملی ایران محروم شده بود. فدراسیون والیبال اعلام کرد که این محرومیت انضباطی است و به دلیل برخی حاشیه‌ها در نظر گرفته شده اما هرگز درباره این محرومیت گزارشی شفاف ارائه نکردند. حاشیه در ورزش ایران واژه‌ای است که گاهی دلایلی واهی را در بر می‌گیرد. نگین در بازی‌های انتخابی المپیک ۲۰۲۰ توکیو برای تیم ملی زنان ایران بازی کرد. او از مستعدترین بازیکنان والیبال زنان در ایران است، نگینی درخشان که راه تازه‌ای را در والیبال اروپا جست‌وجو می‌کند. والیبال مردان در ایران سال‌های درخشانی را در دهه اخیر سپری کرده، اما زنان والیبال ایران نیز رشد خود را به رخ کشیده‌اند.

پیش از نگین شیرتری، والیبالیست‌های زن ایرانی دیگری حضور در والیبال اروپا را تجربه کرده‌اند. سیمین حق‌شناس از سال ۱۳۸۰ در لیگ دانمارک به مدت ۱۰ سال بازی کرد. او پیراهن باشگاه بروندبی دانمارک را می‌پوشید. پس از او مائده برهانی و زینب گیوه نیز سال ۱۳۹۵ از ایران به بلغارستان رفتند و برای باشگاه شومن بازی کردند و پس از شومن، تجربه‌های دیگری در ترکیه و مالدیو داشتند. مائده برهانی و زینب گیوه را اما در اوج تجربه‌های بین‌المللی به بهانه جوانگرایی در تیم ملی والیبال مدتی کنار گذاشتند، در حالی که آنها راهی تازه را برای دختران والیبال ایران باز کرده بودند. مهسا صابری، مونا آشفته و مهسا کدخدا نیز در لیگ‌های ترکیه و مجارستان والیبال بازی کرده‌اند.

مائده برهانی که دوباره کاپیتان تیم ملی والیبال است و همچنان در لیگ ترکیه برای کچورن اسپور بازی می‌کند، چندی پیش در گفت‌و‌گو با سایت فدراسیون جهانی والیبال گفته بود: «همه می‌دانند که زنان مسلمان باید با حجاب بازی کنند. در آغاز، این مشکل بود چرا که لیگی نداشتیم که ما را بپذیرد. اگرچه فدراسیون والیبال بلغارستان درهای خود را به روی زنان ایرانی باز کرد و حضور ما را در این لیگ تایید کرد. در بلغارستان، من با زینب گیوه بازی می‌کردم؛ تجربه سختی داشتیم اما در مجموع از کار در آن جا لذت بردیم. بلغاری‌ها بسیار تحت تاثیر عملکرد ما قرار گرفته بودند و از این‌که بانوان ایرانی می‌توانند در چنین سطحی بازی کنند، شگفت‌زده شده بودند.»

بازی با حجاب در بسیاری ورزش‌ها به دلیل آسیب‌هایی که می‌تواند برای ورزشکار به همراه داشته باشد، بارها مورد بررسی فنی و پزشکی‌-‌ورزشی قرار می‌گیرد. لیگ‌ها در این زمینه قوانینی متناسب با برداشت‌های فنی و پزشکی-‌ورزشی دارند. نگین شیرتری در قرارداد با آوس پرتغال احتمالا موضوع بازی با حجاب را مطرح کرده است. اما مائده برهانی به‌رغم این‌که در قرارداد خود بازی با حجاب را اعلام کرده بود، ۲ سال پیش با تذکر ناظر یک بازی در لیگ ترکیه مواجه شد. همین یک هفته پیش نیز یاسمن فرمانی، بازیکن فوتبال تیم شارلروا، در مرحله پلی آف فوتبال زنان بلژیک در بازی با وایت استار نتوانست در ترکیب اصلی بازی کند. داور این مسابقه به دلیل داشتن حجاب به یاسمن اجازه بازی نداد.

ورزشکاران زن ایرانی برای ادامه حضور در تیم ملی ایران، فارغ از این‌که انتخاب شخصی‌شان چه باشد، باید در تیم‌های خارجی نیز با حجاب بازی کنند و با مشکلاتی برای قرارداد مواجه می‌شوند و گاه فرصت‌های حرفه‌ای را از دست می‌دهند. هرگز از انتخاب مستقل این بازیکنان در این‌باره که می‌خواهند با چه پوششی در اروپا بازی کنند، مطلع نمی‌شویم، چون آنها نمی‌توانند آزادانه درباره پوشش خود حرف بزنند یا تصمیم بگیرند.