تنها شش روز دیگر تا برگزاری نشست عقب افتاده استانبول باقی مانده است. این نشست قرار بود که در ۱۶ آوریل برگزار شود، اما به دلیل عدم آمادگی طالبان برای شرکت در این نشست در تاریخ یاد شده، سازمان ملل متحد و ترکیه مجبور شدند تا این نشست را به تاریخ ۲۴ آوریل به تعویق بیندازند.

با این حال هنوز هم به نظر میرسد که امید برای برگزاری این نشست به تاریخ ۲۴ آوریل در هاله‌ای از تردید قرار دارد. شورای عالی مصالحه می‌گوید که مقدمات کار را برای برگزاری نشست در این تاریخ فراهم کرده و فهرست نماینده‌های دولت در این نشست نهایی شده است و به زودی با ارگ ریاست جمهوری در میان گذاشته می‌شود.

اما در سوی دیگر مذاکره، هیچ خبری از تدابیر برای حضور در این نشست وجود ندارد. طالبان تنها چیزی را که در مورد نشست استانبول پس از تعویق آن به رسانه ها انتقال می‌دهند این است که بحث نشست استانبول در دستور کار است و طالبان به زودی دیدگاه خود را در این رابطه مطرح خواهند کرد.

اما قراین چنین نشان می‌دهد که طالبان دیگر میل چندانی برای رفتن به پای میز مذاکره ندارند. بهانه‌جویی طالبان در مورد عدم حضور این گروه در هر گونه نشستی تا خروج کامل ناتو از افغانستان، صرفا یک ترفند تبلیغاتی است و این گروه به دلیل اینکه هیچ دستورکار و ماموریتی برای حضور در نشست‌ها و هر گونه مذاکره ندارد، ناگزیر به صورت دوام‌دار دنبال بهانه‌های واهی می‌گردند .

واقعیت این است که طالبان از همان آغاز هم میل چندانی به رفتن به پای میز مذاکره نداشتند. این گروه از همان آغاز با این هدف که دولت افغانستان را به زور سر نیزه از اریکه قدرت کنار بزند، جنگ را آغاز کرد. گروه طالبان به جنگجویانش پس از امضای توافق صلح این گروه با آمریکا، نوید فتح و تصرف سراسر افغانستان را داده بود.

این وعده در این یک سال و اندی پس از امضای توافق نتوانسته کوچک‌ترین مجالی برای تحقق داشته باشد، اما این گروه حالا پس از اعلام قطعی خروج تمامی نیروهای خارجی از افغانستان، یک بار دیگر امیدوار شده است که دولت افغانستان را سرنگون می‌کند و بر اریکه قدرت بار دیگر تکیه می‌زند.

گروه طالبان در حال حاضر در تلاش است تا دفتر مرکزی این گروه در کویته پاکستان را به داخل خاک افغانستان انتقال دهد. به همین دلیل آنها فشار بیش از حدی را وارد کرده‌اند تا قندهار را تصرف کنند. آنان در خوشبینانه‌ترین حالت به این باور رسیده‌اند که در زودترین فرصت می‌توانند زمینه سقوط دولت افغانستان را فراهم سازند.

اما واقعیت این است که هرچند تعدادی از کشورهای منطقه در حال حاضر از طالبان حمایت می‌کنند، اما هیچ کدام از این کشورها دوست ندارند، افغانستان بار دیگر صحنه تاخت و تاز گروه طالبان شود.

مسلما اگر آمریکا افغانستان را ترک کند، تا حد زیادی دلیل حمایت کشورهایی چون ایران، روسیه و چین از طالبان از بین می‌رود. یکی از دلایلی که این کشورها حمایت خود را از طالبان اعلام کردند، نفوذ داعش در افغانستان و به خصوص در کناره‌های مرزی با ایران و کشورهای آسیای میانه بود و روسیه و ایران به دلیل اینکه جلو نفوذ داعش را در شمال و غرب افغانستان بگیرند، گروه طالبان را در این مناطق تجهیز کردند. طالبان به‌دلیل همین حمایت‌ها، داعش را از مناطق غربی و شمالی افغانستان دور نگه داشتند، اما غیر فعال شدن هسته‌های داعش در افغانستان و خروج آمریکا از این کشور، طالبان را در نزد این کشورها به گروهی تاریخ مصرف گذشته تبدیل می‌کند.

به همین دلیل، به نظر می‌رسد دغدغه حضور دوباره طالبان در افغانستان و قدرت گرفتن آنان بیشتر تصوری نسبتا دور از واقعیت باشد.

با این حال، با خروج آمریکا از افغانستان، جنگ این کشور وارد مرحله‌ای تازه خواهد شد؛ مرحله‌ای که دولت افغانستان در فقدان امکانات نسبتا بهتر ناتو، مجبور است با امکاناتی که در دست دارد، تمامی حملات این گروه علیه خود را خنثی بسازد. 

این مسئله هرچند تا حدی فشار را بر دولت افغانستان بیشتر خواهد کرد، اما تجربه جنگ با طالبان در ۱۷ سال گذشته، سرباز افغانستان را به خوبی آبدیده کرده است و استخبارات افغانستان به خوبی شیوه‌های جنگ طالبان را شناسایی کرده‌اند.