«استرالیا به طور فعالانه و جدی درخواست آمریکا برای مشارکت در طرح امنیت دریایی خلیج فارس را بررسی می‌کند و با توجه به اقدامات بی‌ثبات کننده ایران در این منطقه که صادرات نفت را مختل می‌کند، برای دسترسی به ذخایر نفتی استراتژیک آمریکا با واشینگتن در حال مذاکره است». این واکنش لیندا رینولدز، وزیر دفاع استرالیا به مایک پومپئو، وزیر امور خارجه آمریکا است که در سفر روز یکشنبه به سیدنی، خواستار حضور این کشور در ائتلاف بین‌المللی شد که قرار است امنیت کشتی‌رانی در خلیج فارس را تضمین کند.

این نخستین باری نیست که آمریکا از استرالیا می‌خواهد با رویکرد کاخ سفید در برابر ایران همراهی کند. اخیرا دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا در نشست دوجانبه با اسکات موریسون، نخست‌وزیر استرالیا در حاشیه اجلاس گروه ۲۰ در ژاپن، مساله ایران را مطرح کرد. پومپئو نیز در این دیدار اعلام کرد،‌ در صورتی که استرالیا تحریم‌ها علیه ایران را افزایش دهد، آمریکا از آن استقبال می‌کند. موضوعی که مقامات دولت لیبرال و راست‌گرای موریسون می‌گویند در حال بررسی آن هستند.

پومپئو روز یکشنبه در کنفرانس خبری مشترک با همتای استرالیایی خود در سیدنی گفت:«از استرالیا می‌خواهیم برای مقابله با اقدامات جمهوری اسلامی علیه کشتی‌رانی بین‌المللی همکاری کند». مارک اسپر، وزیر دفاع آمریکا که در این نشست خبری حضور داشت نیز اعلام کرد، هفته گذشته نمایندگان ۳۰ کشور در مقر فرماندهی مرکزی نیروهای آمریکایی در فلوریدا موضوع تشکیل این ائتلاف را بررسی کرده‌اند و نتیجه آن به زودی اعلام می‌شود.

روابط نزدیک استرالیا و بریتانیا

استرالیا علاوه بر اینکه متحد آمریکا به‌شمار می‌رود، روابط بسیار نزدیکی با بریتانیا دارد و توقیف نفتکش بریتانیایی در تنگه هرمز در موضع‌‌گیری کانبرا در زمینه ائتلاف دریایی و همراهی با سیاست‌های آمریکا در قبال ایران، بی‌تاثیر نخواهد بود.

رینولدز، شب گذشته در گفتگوی تلفنی با همتای بریتانیایی خود به این نکته اشاره کرد و گفت استرالیا تحولات پیچیده‌ای که در خاورمیانه در حال وقوع است را زیر نظر دارد. وزیر دفاع استرالیا به رادیو ای بی سی گفت:«بریتانیا نیز مانند استرالیا از افزایش سطح تنش‌ها در خلیج فارس نگران است». او ادامه داد: همه ما در حال برآورد شرایط و گزینه‌ها هستیم.

تنش‌ها بین ایران و بریتانیا بر سر توقیف نفتکش گریس-۱ از سوی نیروی دریایی بریتانیا در جبل الطارق و پس از آن توقیف نفتکش استنا ایمپرو از سوی سپاه در تنگه هرمز، تشدید شده است. لندن هم اکنون از طرح امنیت دریایی واشینگتن در خلیج فارس حمایت می‌کند و در همین زمینه گفتگوهایی نیز بین دو طرف انجام شده است. از سوی دیگر قرار است اجلاسی با حدود ۶۰ کشور و با دستور کار امنیت دریایی خلیج فارس در بحرین برگزار می‌شود.

سفر روز یکشنبه وزیر امور خارجه آمریکا به سیدنی همزمان بود با اعلام خبر توقیف یک نفتکش دیگر در خلیج فارس از سوی ایران. دلیل توقیف این نفتکش قاچاق سوخت اعلام شده است. ایران ماه گذشته نیز نفتکش ریاح را به همین اتهام توقیف کرده بود.

کمبود منابع ذخیره شده نفت

افزایش برخورد‌‌ها در آب‌های خلیج فارس در شرایطی که ایالات‌متحده برای ایجاد ائتلاف دریایی تلاش می‌کند، به توجیه اقدامات متحدان این کشور برای پیوستن به این ائتلاف کمک می‌کند. بسیاری از این کشورها از جمله استرالیا، بخش عمده منابع نفتی خود را از طریق واردات مستقیم یا غیر مستقیم از خلیج فارس (۴۰ درصد منابع نفت جهان از تنگه هرمز عبور می‌کند) تامین می‌کنند و ناآرامی‌ها در منطقه، امنیت انرژی این کشورها را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.

به همین دلیل استرالیا قصد دارد از طریق دسترسی به ذخایر استراتژیک نفت آمریکا، احتمال هرگونه کمبود نفت در صورت مختل شدن واردات از خلیج فارس راکاهش دهد. در صورتی که استرالیا به منابع استراتژی آمریکا دسترسی داشته باشد، ۲۰ تا ۴۰ روز طول می‌کشد تا منابع نفتی مورد نیاز این کشور تامین شود.

استرالیا کشوری است که پیش‌بینی می‌شود با توجه به روند پر شتاب تعطیلی پالایشگاه‌ها، تا سال ۲۰۳۰ به طور ۱۰۰ درصد به واردات بنزین وابسته باشد. اما در عین حال استرالیا از جمله کشورهایی است که کمترین منابع ذخیره شده نفتی را در اختیار دارد و همواره به دلیل کم توجهی به مساله امنیت انرژی از سوی کارشناسان مورد انتقاد قرار می‌گیرد. اغلب کشورهای وارد کننده نفت، طبق استانداردهای آژانس بین‌المللی انرژی، دست کم برای ۹۰ روز منابع نفتی ذخیره شده دارند، اما ذخایر استرالیا تنها برای ۲۸ روز کافی است. برخی گمانه‌زنی‌ها در زمان اوج بحران در سوریه حاکی از آن بود، در صورت حمله گسترده آمریکا به سوریه و توقف صادرات نفت از خاورمیانه، ذخایر نفتی استرالیا تنها برای ۴۳ روز دوام می‌آورند.

مالکوم دیویس، تحلیل‌گر موسسه سیاست استراتژیک استرالیا می‌‌گوید، موتور اقتصاد به سوخت نیاز دارد و کمبود منابع نفتی می‌تواند، اجزای اقتصاد استرالیا را از هم جدا کند.

استرالیا بخش عمده‌ای از محصولات نفتی فرآوری شده مورد نیاز خود را از کشورهای آسیایی مانند سنگاپور، کره جنوبی، مالزی و اندونزی می‌خرد و این کشورها نیز تا ۸۰ درصد نفت وارداتی را از خاورمیانه تامین می‌کند. همچنین استرالیا مشتری نفت امارات متحده عربی و برخی دیگر از کشورهای خاورمیانه و آفریقا است. به بیان دیگر استرالیا در بخش نفتی به هیچ وجه مستقل نیست و به همین دلیل اختلال در بازار به معنی تهدید امنیت انرژی و اقتصاد این کشور است.

از همین رو درخواست آمریکا از استرالیا برای مشارکت در پروژه اسکورت کشتی‌ها در خلیج فارس، می‌تواند موافقت کنبرا را به دنبال داشته باشد. استرالیا با مشارکت احتمالی در این طرح هم از مواضع متحدان استراتژیک خود حمایت می‌کند، هم امتیازهایی مانند دسترسی به ذخایر استراتژیک نفت ایالات متحده را به دست می‌آورد.