گزارشی هشداردهنده حاکی از آن است که به دنبال درگذشت ۱۴۶هزار بیمار مبتلا به کووید-۱۹ در بریتانیا در سال گذشته و برقراری مقررات قرنطینه، مجموع یک میلیون و پانصد سال از عمر بالقوه مردم این کشور از دست رفته است.

بنابه تحلیل‌های پژوهشکده معتبر «بنیاد سلامت» بریتانیا هر یک از قربانیان ویروس کرونا هنگام مرگ به طور متوسط ده سال از عمر طبیعی‌اش را از دست داده است. در کنار موارد مرگ‌ومیر، با توجه به این که میلیون‌ها نفر از جمله بیماران سرطانی در انتظار عمل جراحی هستند، سلامت کلی جامعه سخت دستخوش پیامد همه‌گیری کرونا شده است. همچنین این نگرانی وجود دارد که بحران سلامت روان و عمیق‌تر شدن شکاف‌ عدم تساوی اجتماعی، وضعیت سلامت جوامع فقیرتر را به وخامت بیشتری بکشاند.  

روز سه‌شنبه، شهروندان بریتانیا به مناسبت دوازدهمین ماه آغاز عمیق‌ترین بحران جامعه از جنگ جهانی دوم تاکنون و به یاد کسانی که در چنگال ویروس کرونا جان سپردند، یک دقیقه سکوت خواهند کرد.  

دکتر جنیفر دیکسون، مدیرعامل بنیاد سلامت، پیامد کووید بر بریتانیا را «بمب مرگ» توصیف کرد و هشدار داد که عواقب آن بر جامعه و سلامت آن بسیار گسترده خواهد بود. او همچنین هشدار داد که قصور دولت در سرمایه‌گذاری روی سلامت بلندمدت مردم موجب «فشار بر جامعه» شده است و طرح نخست وزیر برای برقرار تساوی طبقاتی را تضعیف خواهد کرد. 

او افزود: «ده سال، به معنی تعداد قابل توجهی عید کریسمس است که می‌توانستید با اقوام و دوستانتان بگذرانید و من فکر می‌کنم این مردم را متوجه می‌کند که این شرایط بر جوانان نیز اثر گذاشته است.» 

هرچند ساکنان نواحی فقیرنشین انگلستان (بخشی از بریتانیا) در مجموع طول عمر کمتری دارند اما دو برابر شهروندان ثروتمندتر از عوارض کووید-۱۹ جان سپرده‌اند، به این معنی که سال‌های زندگی از دست رفته بر اثر مرگ‌ومیرهای ناشی از کووید در مناطق فقیرنشین که ۲۰ درصد مساحت کشور را تشکیل می‌دهند، چهل و پنج درصد بیشتر از نواحی غنی‌تر بوده است.  

بنیاد سلامت می‌گوید کووید در مقایسه با بیماری آنفولانزا به مراتب سال‌های بیشتری را از مردم بریتانیا گرفته است. آنفولانزا (به طور متوسط) در دوازده ماه حدود ۲۵۰ هزار سال یعنی یک ششم کووید از زندگی جمعی مردم بریتانیا می‌کاهد. 

دکتر دیکسون در گفت‌وگو با ایندیپندنت هشدار داد که پیامد مستقیم و غیرمستقیم همه‌گیری سایه تیره و گسترده‌ای بر سلامت جسم و روان مردم و عوامل سلامتی از جمله شغل و مسکن خواهد داشت. 

او گفت: «فکر می‌کنم اگر برقراری تساوی (اجتماعی) مفهومی داشته باشد، نمی‌تواند به ترمیم موقت ساختارها محدود شود. باید یک سیاست بلندمدت اجتماعی برای ترمیم (معضلات) درنظر گرفته شود.

سرمایه‌گذاری روی نظام درمان عمومی بریتانیا هدر دادن منابع نیست بلکه سکویی اساسی است که بریتانیای پررونق روی آن بنا می‌شود. بدون آن، اقتصاد و همراه آن فرهنگ تحت فشار قرار می‌گیرد و به قیام اجتماعی خواهد انجامید. تولیدات و همه چیزهایی که می‌خواهیم، زیر فشار قرار خواهد گرفت.»

در نیمه روز سه‌شنبه کشور به احترام جان‌هایی که در دوازده ماه گذشته از دست رفته، یک دقیقه سکوت خواهد کرد. انتظار می‌رود بوریس جانسون این مراسم را به طور خصوصی در مقر نخست وزیری برگزار کند.  

او گفت: «دوازده ماه گذشته ضایعه‌ای سنگین برای همه ما بوده است. من صمیمانه به کسانی که عزیزانشان را از دست داده‌اند تسلیت می‌گویم. امروز در سال‌روز نخستین قرنطینه، فرصتی است که پیرامون آن چه در سال گذشته رخ داده تامل کنیم – یکی از دشوارترین سال‌ها در تاریخ کشورمان.  

باید همچنین روحیه قوی ملت‌مان را در این سال به یاد بیاوریم. همه ما سهم خود را پرداخته‌ایم –چه به عنوان پرستار و در خط مقدم درمان، چه کارشناس تولید و عرضه واکسن و آماده کردن آن برای تزریق، آموزش کودکان در خانه یا صرفا ماندن در خانه برای اجتناب از گسترش ویروس.  

این به دلیل مدیون تک تک مردم کشور است که جان‌ها نجات داده شده، نظام درمان عمومی‌مان حفاظت شده و حرکت محتاطانه به سوی لغو همیشگی محدودیت‌ها را آغاز کرده‌ایم.» 

آزمایش کرونای بیش از چهار میلیون نفر در بریتانیا مثبت بوده است هرچند رقم واقعی آن می‌تواند به مراتب بیشتر از این باشد. پیامدهای این ویروس نظام درمان عمومی را به زانو درآورد، ده‌ها هزار عمل جراحی درسراسر بریتانیا لغو و چادرهای درمانی موقت  برای بیماران بدحال برپا شد.  

در حال حاضر بیش از یک سال است که بیشتر از ۳۰۰ هزار بیمار در انتظار درمان‌اند در حالی که فهرست کلی انتظار در نظام درمان عمومی به گونه‌ای بی‌سابقه در رقم چهار میلیون و هفتصد هزار نفر قرار گرفته است. 

در سال ۲۰۲۰ پزشکان عمومی ۵.۹ میلیون کمتر بیمار به نظام درمان عمومی ارجاع کردند که به این نگرانی دامن زده که وضعیت سلامتی بیماران بدون درمان‌های لازم به وخامت می‌گراید. کنفدراسیون نظام درمانی بریتانیا هشدار داد که اگر تنها دو سوم این بیماران به فهرست انتظار رسمی بپیوندند، تعداد آن‌ها تا پاییز سال جاری به هشت میلیون نفر خواهد رسید.  

این نگرانی همچنین در مورد بیماران سرطانی وجود دارد. نهادهای خیریه هشدار داده‌اند که موارد مرگ‌ومیر در میان آن‌ها می‌تواند به دلیل تاخیر در درمان افزایش یابد. در ماه ژانویه، پزشکان عمومی یازده درصد کمتر از سال گذشته بیماران مبتلا به سرطان را که نیازمند درمان فوری بوده‌اند به بیمارستان‌ها ارجاع داده‌اند. نهاد‌های خیریه ویژه بیماران سرطانی برآورد کرده‌اند که در سال ۲۰۲۰ حدود ۴۴ هزار نفر کمتر از سال پیش از آن تحت درمان سرطان قرار گرفته‌اند.   

هفته گذشته، دولت مبلغ ۶.۶ میلیارد پوند دیگر بابت هزینه‌های ویروس کرونا به نظام درمان عمومی پرداخت کرد. 

اداره آمار ملی بریتانیا می‌گوید موارد مرگ ناشی از کووید-۱۹ در سال ۲۰۲۰ بیش از مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های عفونی در صد سال گذشته بوده است. 

در این میان، دولت در سال گذشته برای حمایت از اقتصاد و پرداخت دستمزدها در طول قرنطینه و تعطیل واحدهای بازرگانی بیش از ۴۰۷ میلیارد پوند هزینه کرده که سطح دیون ملی را تا ۹۸ درصد تولید ناخالص ملی افزایش داده است. این رقمی است که از دهه ۱۹۶۰ تاکنون بی‌سابقه بوده است. 

دِیم دانا کینِر، مدیرعامل کالج سلطنتی پرستاری می‌گوید: «پس از یک سال فداکاری‌های بزرگ و کوچک، ما هم به سهم خود از مردم سپاسگزاریم. مردم در دوران رنج و وحشت به ما کمک کردند بیشتر تلاش کنیم. ما یک روز را به تامل و یادآوری اختصاص خواهیم داد: یادآوری سالی که گذشت  و تجسم آن چه برای آینده می‌خواهیم.» 

دکتر سوزان هاپکینز، رئیس اداره ویژه کووید در نظام درمان عمومی انگلستان می‌گوید: «این ویروس بر زندگی همگان تاثیر گذاشته است. این چه از نظر حرفه‌ای و چه شخصی چالشی‌ترین دورانی بود که بسیاری از ما شاهد آن بوده‌ایم.  

امروز می‌خواهم از کلیه کارکنان بخش‌های درمانی و کارکنان بخش‌های ضروری سپاسگزاری کنم که برای حفظ ایمنی کشور ساعاتی دشوار و طولانی تلاش کردند. تعهدی که نشان دادید برای همه ما الهام‌بخش است.»