جو بایدن باید انصراف دهد؛ آخرین مناظره دموکرات‌ها این را اثبات کرد

اگر بایدن می‌خواهد کارنامه سیاسی ممتازش را آبرومندانه به پایان برساند، اولین کاری که به زودی انجام دهد انصراف از رقابت‌های ریاست جمهوری ۲۰۲۰ است.

او بی‌‌شک انصراف نخواهد داد. رزمی‌کاران سنگین‌وزن همیشه فکر می‌کنند، قبل از شکست و تحقیری تمام عیار در میدان نبرد، به یک پیروزی بزرگ دست خواهند یافت، و ما امشب شمه‌ای از میزان سبعانه بودن احتمالی این مسابقه پایانی را دیدیم.

بایدن در مناظره چهارشنبه شب تنها با یک چالشگر جدی مانند کمالا هریس روبه‌رو نبود، تمام کاندیداهای کمتر شناخته نیز روی صحنه نوبتی به او حمله کردند.

هم‌چنان‌که هریس می‌کوشید با حقه‌های زیرکانه سیاسی کنایه‌های کاندیداهای غیراصلی را به ضرباتی کاری علیه رقیب اصلی‌ خود تبدیل کند، بسیاری از همان نکات از جانب حریفان ضعیف‌تر بود که معاون رییس جمهوری سابق آمریکا را از پا درآورد.

نمایش او فاجعه بار نبود. هیچ ویدیویی از تقلای او روی صحنه، در فضای مجازی همه گیر نشده است. ولی پیشتاز رقابت‌ها در مراحل ابتدایی کارزارش، نباید این‌قدر معذب باشد.

این تازه مناظره دوم بود. برخی از رقیبان او آنچنان ناشناخته‌اند که مردم وقتی حرف نیم‌چه معقولی از آن‌ها می‌شنوند، نام آنها را فله‌ای در گوگل جست‌وجو می‌کنند. او باید بتواند چنین کلوخ‌‌هایی را به آسانی از سر راهش بردارد. یعنی همان کاری که کمالا هریس کرد.  او توانست حملات کاندیداهای بی‌امید  را به سادگی پس بزند و سپس فورا موضوع بحث را به جانب حمله به بایدن بگرداند.

معاون رییس جمهوری سابق آمریکا در پاسخ به سوالات، ناتوان و دستپاچه بود و به کیسه بکسی برای کوری بوکر، بیل دو بلاژیو و حتی در یک صحنه، کرستن گیلی‌برند تبدیل شد.

اگر تغییری در عملکردش ایجاد نکند، به سوژه تمسخر کل آمریکا بدل خواهد شد.

روش مناظره کردن او چهار ایراد روشن دارد.

او مشخصا تصمیمی آگاهانه گرفته است که با رقبایش وارد جدال نشود. به نظر می‌رسد که تیم او معتقدند این رفتاری است که یک دولت‌مرد باید از خود نشان دهد و فکر می‌کنند که او با این روش برنده رقابت بر سر کاندیداتوری حزب دموکرات خواهد شد.

ولی وقتی همه حاضران روی صحنه به اشتباهات بایدن اشاره می‌کنند و هیچ‌یک از رقبای او چالش نمی‌شوند، بینندگان مناظره‌ها چنین برداشتی نخواهند داشت. او در قامت یک رییس جمهوری ظاهر نمی‌شود. ضعیف به نظر می‌رسد. باراک اوباما از مدت‌ها قبل از پیروزی در انتخابات و رسیدن به کاخ سفید، رفتاری رییس جمهوری‌‌مآب داشت. ولی حتی او هم طی مناظره جدی‌ای که با هیلاری کلینتون داشت، از حمله به رقیبش اجتناب نمی‌کرد.

ایراد دوم او این است که وقتی از او خواسته می‌شود ساکت باشد، می‌پذیرد.

او یک سیاست‌مدار است. باید حرفی برای گفتن داشته باشد. باید آنقدر حرف برای گفتن داشته باشد که متوقف کردن او تقریبا غیرممکن باشد.

مردم دوست دارند در مورد ایده‌ها و برنامه‌ها و گام‌های بعدی بشنوند. دوست دارند بتوانند آمریکا را در صورت ریاست جمهوری هر یک از این کاندیداها، در ذهن خود تصور کنند.

ولی بایدن این عادت عجیب را دارد که به محض اینکه مجری برنامه از او می‌خواهد ادامه ندهد، حرفش را تمام می‌کند. او تنها کاندیدایی است که این کار را می‌کند. هر چند چنین ایرادی در ظاهر ممکن است جزئی به نظر برسد، اما چنان برای سیاستمداران غیرعادی است که اثری بی‌نهایت مخرب دارد.

ایراد سوم این است که او به‌ندرت آغازگر بحث است.

او تا حدی کوشید تا به سیل انتقاداتی که از او می‌شد، پاسخ دهد، اما این کاری نیست که یک رهبر انجام می‌دهد. او هیچ وقت نتوانست مناظره را به سمتی که می‌خواهد ببرد، یا بحثی را ایجاد کند. او باید بتواند مناظره را چنان که خودش می‌خواهد شکل بدهد، به پیش ببرد، و کنترل کند.

در بحث‌های پس از مناظره، دیوید اکسل رود، مشاور پیشین اوباما، گفت که در واقع کوری بوکر بود که توانست بحث را اداره کند و روایت خودش را پیش ببرد. او کسی است که پیش از شروع مناظره امشب، کمتر کسی به او توجه داشت.

نکته مهم آخر، رویکرد بایدن به کارنامه‌اش است. نه فقط کارنامه سال‌های خیلی دورش، بلکه همان هشت سالی که معاون رییس جمهوری بود.

او مرتبا و آشکارا می‌کوشد تا در بازتاب شکوه و محبوبیت رییس جمهوری سابق پناه گیرد. اما وقتی کار به بخش‌های منفی کارنامه اوباما می‌رسد، سکوت می‌کند. بیل دو بلاژیو و کوری بوکر هر دو خیلی فوری در مناظره چهارشنبه شب متوجه این موضوع شدند و روی آن انگشت گذاردند.

تمامی این مشکلات، برای برخی کاندیداها، قابل حل است. اما بایدن، سیاست‌مداری ۷۶ ساله است و کارنامه‌ای دراز و آزمون شده دارد. او قابل تغییر نیست، همین است که هست. آیا او سناتوری موردپسند با کارنامه‌ای ممتاز نبود؟ چرا. آیا او یاری بی‌نظیر برای رییس جمهوری‌ای تاریخ‌ساز نبود؟ چرا بود. اما او تا کنون دوبار در تلاش برای ریاست جمهوری شکست خورده است، زیرا کاندیدایی ضعیف برای ریاست جمهوری است.

تا کنون او در هر مناظره تنها با یک کاندیدای قدرتمند مواجه بوده است و با این وجود، هر بار به‌سختی دست وپا زده است.

حال او را همزمان در برابر کمالا هریس، الیزابت وارن و برنی سندرز تصور کنید. صحنه زیبایی نخواهد بود. زمان آن رسیده که نمایش او به پایان برسد.

https://www.independent.co.uk/voices