هجده زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر ضمن اشاره به «ادعاهای دروغین» رئیس قوه قضائیه جمهوری اسلامی در مورد رعایت حقوق زندانیان، در اعتراض به تبعید زندانیان سیاسی به زندان‌های سایر شهرها و پرونده‌سازی متعدد بی‌پایه و اساس علیه آنها، نامه‌ای سرگشاده منتشر کردند و «ترس حکومت از صدای مخالفان» را دلیل این اقدامات ضد حقوق بشری دانستند.

در متن این نامه که توسط هرانا منتشر شده، آمده است که «مقامات قضایی جمهوری اسلامی سعی دارند تا با بالابردن هزینه زندان، مردم به‌ جان ‌آمده ایران و کنشگران سیاسی در سطح جامعه را مرعوب و مقهور سیاست‌های سرکوبگرانه سازند.»

همچنین در مورد روش‌های اعمال فشار بر زندانیان و خانواده‌های آنان، به مواردی مانند «انتقال به سلول انفرادی، توهین و تحقیر، ضرب و شتم، تشکیل پرونده‌های جدید و صدور احکام تازه و تبعید به زندان‌های دور از محل سکونت و هم‌بند کردن آنها با زندانیان مواد مخدر و سرقت…» اشاره شده است.

پیش‌تر، سازمان عفو بین‌الملل بارها درباره شرایط «بی‌رحمانه و غیرانسانی» در زندان‌های ایران هشدار داده است.

در بخش دیگری از این نامه تأکید شده که این اقدامات خشونت‌بار در زندان، ن ه‌تنها مانع و بازدارنده مبارزات حق‌طلبانه زندانیان سیاسی نشده که خود به محل و مجالی برای تداوم مبارزات و مقاومت آنان تبدیل شده است. در بخشی از این نامه آمده است: «از پشت دیوارهای بلند زندان، هر بار صدای حق‌خواهی زندانیان و افتادن تشت رسوایی حاکمیت استبداد، بلندتر و رساتر به گوش ایرانیان و جهانیان می‌رسد.»

در پایان این متن، این ۱۸ زندانی سیاسی اعلام کردند که این اقدامات باعث عقب‌نشینی آنها نخواهد شد و ‌مانند گذشته، باعث شکست سیاست‌های سرکوبگرانه حکومت خواهد شد. نام نویسندگان نامه به این شرح است: مطلب احمدیان، محمد بنازاده امیرخیزی، افشین بایمانی، آرشام رضایی، آرش صادقی، حسن صادقی، جعفر عظیم زاده، سهیل عربی، ابوالقاسم فولادوند، نصرالله لشنی، بهنام موسیوند، رضا محمدحسینی، سعید ماسوری، علی موسی نژاد فرکوش، فرهاد میثمی، محمد علی منصوری، مهدی مسکین نواز و آرش نصری.