نیروی دریایی بریتانیا قرار است یک «کشتی جاسوسی» به آب بیندازد که هدف آن مقابله با زیردریایی‌های روسیه است که در سامانه‌های اینترنتی بریتانیا ایجااد اخلال و خرابکاری می‌کنند.

این تصمیم بریتانیا در پی آن است که روسیه قرار است به زودی زیردریایی‌های جدید ۱۸۰ متری خود را با نام «بلاگرود» وارد دریا ‌کند. بیم آن می‌رود که «بلاگرودها» قابلیت ارسال زیردریایی‌های کوچک به عمق دریا و قطع یا دخالت در کابل‌های اینترنتی را داشته باشند. این زیردریایی‌های کوچک با نام «لوشاریک» مدت‌هاست باعث نگرانی کارشناسان امنیتی شده‌اند.

بوریس جانسون، نخست‌وزیر بریتانیا، هفته گذشته تاکید کرد علی‌رغم این‌که لندن توجه خود را به خطر چین نیز متمرکز کرده است، روسیه همچنان «خطیرترین خطر مستقیم» پیش روی بریتانیا است. در مقابل، آندری کلین، سفیر روسیه در لندن، در گفت‌وگو با رادیو «ال‌بی‌سی» این ادعا را رد کرد.

در سال ۲۰۱۷، ریشی سوناک که در آن هنگام یک نماینده عادی مجلس از حزب محافظه‌کار بود و حالا خزانه‌دار کابینه جانسون است، در گزارشی در مورد خطر عدم حفاظت از کابل‌های اینترنتی زیر دریا هشدار داده بود. آقای سوناک در آن گزارش که برای اتاق فکر «پالیسی ریووو» نوشته بود، یادآوری کرد که ۹۸ درصد ارتباطات جهانی و روزانه هفت تریلیون دلار نقل و انتقال مالی از طریق این کابل‌های زیردریایی انجام می‌شوند.

رابرت هانیگان، مدیر «ستاد ارتباطات دولت» بریتانیا که نهادی اطلاعاتی-امنیتی است، گفت: «در جنگ‌افروزی مرکب این امکان است که با قطع چند کابل فایر اوپتیک، در اقتصاد بریتانیا ایجاد اختلال کرد… یعنی بدون ورود به جنگ رسمی می‌توان مشکلات بسیاری ایجاد کرد.»

کابل‌های زیردریایی سابقه‌ای طولانی دارند. «شرکت تلگراف آتلانتیک» در لندن اولین بار در سال ۱۸۵۸ بریتانیا را به قاره آمریکا وصل کرد. گسترش اینترنت اما باعث افزایش بسیار این کابل‌ها شده است. میزان تقاضا برای ارتباطات فایر اوپتیکِ دریابنیان در پنج سال گذشته حدود سالی ۴۰ درصد افزایش یافته است. بریتانیا به دلیل موقعیت جغرافیایی خود از مهم‌ترین مراکزی است که این کابل‌ها از آن عبور می‌کنند.

مهم‌ترین این کابل‌ها شاید «هاوفرو/ای‌ئی‌سی‌۲» باشد؛ کابلی هفت هزار کیلومتری که در مالکیت مشترک گوگل و فیس‌بوک است و ایالت نیوجرسی آمریکا را به ایرلند، دانمارک و نروژ وصل می‌کند. گوگل سال آینده خط «گریس هارپر» خود را علمیاتی می‌کند که حدود ۶۵۰۰ کیلومتر طول دارد و شهر نیویورک را به ایالت کورنوال در گوشه جنوب غربی بریتانیا وصل می‌کند و سپس تا بیلبائوی اسپانیا می‌رود.

جیمز راجز، از «شورای ژئواستراتژی» گفت این مدت‌ها است از مخاطرات موجود محسوب می‌شود. او گفت: «بریتانیا مثل محوری مرکزی برای تبادل داده‌ها است، چون کابل‌ها از اقیانوس اطلس به بریتانیا می‌آیند و بعد به خلیج بیسکی، تنگه جبل‌الطارق و دریای مدیترانه می‌روند. اکثریت عظیم کابل‌ها از ولز، کورنوال و آمریکا یا کانادا عبور می‌کنند.»

به نظر می‌رسد بریتانیا هنوز «کشتی جاسوسی» خود را طراحی نکرده، اما در این زمینه احتمالا از الگوهای آمریکایی الهام خواهد گرفت. این کشتی قرار است تا سال ۲۰۲۴ عملیاتی شود و علاوه بر حفاظت از کابل‌های زیرزمینی، ماموریت‌های دیگری هم خواهد داشت مثل کاوش و عملیات در اقیانوس منجمد شمالی. کشتی «بلاگرود» روسیه که انتظار می‌رود تا چند ماه دیگر عملیاتی شود نیز قرار است در این اقیانوس حضور داشته باشد.

روزنامه ««دیلی میرور» نوشت که راه‌اندازی این کشتی بخشی از تلاش ارتش بریتانیا «برای ایجاد اختلال در دخالت‌های روسیه در سراسر جهان» است. این روزنامه افزود که ارتش بریتانیا می‌کوشد در سراسر جهان با «خطر روزافزون تروریسم و افزایش جاسوسی از سوی روسیه، چین و ایران» مقابله کند.

این بخشی از تحولات ارتش بریتانیا است که احتمالا شامل کاهش برخی نیروها و تمرکز سایر نیروها بر وظایف مشخص باشد.

بن والاس، وزیر دفاع بریتانیا، با دفاع از قابلیت نیروهای تحت امرش گفت: «از حمله به تروریست‌ها در عراق تا جلوگیری از ارسال مواد مخدر در منطقه بالتیک، نیروهای مسلح ما همین حالا در جاهایی حضور دارند که برای بقیه ممکن نیست.»

حزب کارگر، حزب اصلی اپوزیسیون اما هشدار داد که با هرگونه کاهش دستمزد سربازان ارتش مخالف است. جان هیلی، وزیر سایه دفاع از این حزب، گفت: «وزرا باید کسب اطمینان کنند که نیروهای ما برای دفاع از کشورمان حقوق کافی دریافت می‌کنند.»