ماده ای از فاصله 130 میلیون سال نوری، با سرعت نور در فضا پرتاب شده است.
اخترشناسان انفجاری از ماده را مشاهده کردند که در نتیجه ادغام ستاره های نوترونی، از فاصله 130 میلیون سال نوری به طرف زمین پرتاب شده است.
این ستاره شناسان با استفاده از یک شبکه بین المللی تلسکوپ های رادیویی در سراسر جهان، جریان ماده ای را کشف کردند که نزدیک به سرعت نور در حرکت بوده است.
در ماه اوت 2017، برخورد این جریان با زمین که منجر به لرزش ردیاب های امواج گرانشی شده بود، توسط تلسکوپ ها دیده شد؛ و در نتیجه دانشمندان را موفق به مشاهده انفجاری ساخت که در کهکشانی با فاصله 130 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد.
هنگامی که این جریان در سال 2017 تشخیص داده شد، در چند روز اول انتشار، دانشمندان به این باور بودند که این امواج برخواسته از یک کیلونوا است چیزی که منشای آن را موادی که در نتیجه فرایند ادغام ستارگان؛ به بیرون پرتاب شده است، تشکیل می دهد و انرژی خود را از فروپاشی رادیواکتیو به دست می آورد.
اما در هفته های بعد، تابش اشعه ایکس و رادیو شناسایی شده که تا چندین ماه ادامه داشت، باعث تفکر دیگری شد و دانشمندان را به این عقیده وا داشت که این امواج ناشی از پستاب ادغام ستارگان است و هنگام گسترش در فضا با گاز های میان ستاره ای موجود در پس زمینه انفجار، وارد تعامل شده است.
اما فرآیندی که این پستاب را ایجاد کرده است، به درستی قابل درک نیست، زیرا داده های قبلی، جزئیات لازم را در دسترس دانشمندان قرار نداده است تا به صورت دقیق بتوان از آن نتیجه گیری کرد.
اخترشناسان این درخشش رادیویی را با استفاده از شبکه گسترده ای از 32 تلسکوپ رادیویی که در پنج قاره گسترش یافته است، مدت ها پس از ادغام، مشاهده کردند. اخترشناسان به منظور بررسی منبع امواج، اقدام به ترکیب این داده ها کردند ولی نتایج نشان داد که این جریان، شباهت با مدل های سابقه ندارد.
در عوض، نتایج نشان می دهد که این امواج از یک جریان سازمند با شتابی نزدیک به سرعت نور به سمت زمین در گسترش است. این فرایند، امواج دریافت شده را قادر به برخورد با مواد محیط پس زمینه ساخته تا در جریان حرکت در فضای میان ستاره ای، گسترش خود را با یک انفجار به سمت زمین آغاز کند.
