ذکریا، کارمند سیستم برق و الکترونیک بیمارستان دولتی استان بامیان در مرکز افغانستان ۳۸ سال سن و سابقه مشکلات قلبی و نارسایی تنفسی داشت. ذکریا شش ماه قبل نخستین سکته قلبی را از سر گذراند. پزشک‌ها به وی توصیه کردند که هرچه سریع‌تر عمل جراحی شود تا یک رگ قلبش که تقریبا مسدود شده باز شود. ذکریا اما زیاد به دنبال عمل جراحی نبود. او فکر می‌کرد که به دلیل جوانی می‌تواند با خوردن دارو دوباره رگ قلب خود را باز کند.

با فرا رسیدن ۵۰۰ هزار دوز واکسن کویشیلد که نام دیگر واکسن انگلیسی استرازنکا است، طرح تزریق واکسن به کارکنان بخش‌های درمانی و نظامی افغانستان آغاز شد. البته خبرنگاران نیز در اولویت قرار گرفتند. سه روز قبل ذکریا مانند دیگر کارمندان بیمارستان بامیان دوز اول واکسن کرونا را دریافت کرد. او پس از چند ساعت که از گرفتن واکسن کرونا گذشت، به همکارش در مورد دردی در سمت چپ بدنش گفته بود. ذکریا گفته بود که دست چپش درد می‌کند. همکارش اما آن را به عوارض طبیعی ناشی از واکسن کرونا ربط داد. اما ذکریا گفته بود که این درد متفاوت است و بیشتر می‌شود. پس از لحظاتی ذکریا حال بدتری پیدا می‌کند و همکارش او را به بخش فوریت‌های پزشکی انتقال می‌دهد. پس از چک اولیه مشخص می‌شود که فشار ذکریا به شدت بالا است. اما قبل از هر اقدامی به اغما می‌رود. اقدام پزشک‌ها برای برگرداندن ذکریا با استفاده از آدرنالین و شوک برقی و غیره اثری ندارد و ذکریا از دنیا می‌رود. 

ساعتی پس از تایید مرگ ذکریا، شبکه‌های اجتماعی پر شد از تشخیص کاربران از دلیل مرگ ذکریا، همه او را قربانی واکسن کرونا عنوان کردند. حتی اظهارات مقام‌های وزارت بهداشت هم سودی نداشت و یک تعداد مرگ او را ناشی از عملکرد واکسن ضد کرونا دانستند. غلام دستگیر نظری رئیس بخش معافیت جمعی و سخنگوی وزارت بهداشت به رسانه‌ها گفت که تا حال ۵۰ میلیون دوز از این واکسن در هند و ۱۲ هزار دوز آن در افغانستان تزریق شده است بدون آن که یک گزارش از احتمال مرگ در اثر این واکسن گزارش شده باشد. البته واکسن کویشیلد از سوی سازمان بهداشت جهانی نیز مورد تایید قرار گرفته است.

تنها ترس از مرگ نیست که تردید را در میان مردم برای زدن این واکسن ایجاد می‌کند. باور‌های عجیب و غریب دیگر نیز در مورد تزریق واکسن کرونا بر زبان‌های مردم جاری شده است. این مساله مختص افغانستان نیست که در سراسر جهان چنین برداشت‌هایی وجود دارد. اما در کشور‌های غربی، این برداشت‌ها تا حدی عقلانی است. در حالی که در کشور‌های آسیایی باور‌های خرافی در این رابطه به وجود آمده است. مثلا در آلمان یک تعداد از پرستار‌های زن در بیمارستان‌ها علاقه ندارند تا از واکسن ضد کرونا استفاده کنند. زیرا می‌پندارند که در صورت استفاده از این واکسن در درازمدت دچار نازایی خواهند شد. به گزارش دویچه وله به تازگی آمار موافقان استفاده از واکسن به بالاتر از پنجاه درصد رسیده است. در آمریکا نیز باور به این است که واکسن کرونا قدرت باروری را در مردان و زنان از بین می‌برد. 

البته دیدگاه‌های دیگری نظیر بی‌نیاز بودن افرادی که کرونا گرفته‌اند به واکسن، به دلیل این که آنان آنتی‌بادی لازم را در بدن خویش ایجاد کرده‌اند، مسائلی قابل چشم‌پوشی است. اما در کشور‌هایی چون ایران و افغانستان این باور‌ها به صورت خرافی شکل گرفته است. به طور مثال در ایران یک تعداد از روحانیون این مساله را مطرح کرده‌اند که زدن واکسن کرونا باعث می‌شود تا افراد میل به همجنس‌ پیدا کنند. در افغانستان نیز این باور ایجاد شده است که مسلمان‌ها نیاز به واکسن ساخته شده به دست کافران ندارند و خداوند آنان را حفظ می‌کند. یک تعداد نیز مساله ‌عدم باروری را به عنوان دلیل نزدن واکسن مطرح می‌کنند. گروهی فکر می‌کنند در درازمدت باعث فلج افراد خواهد شد. اما جالب‌ترین دیدگاه خرافی از افرادی است که فکر می‌کنند کرونا نوعی غضب خداوند است که بر بنده‌های خلافکارش نازل شده است و استفاده از واکسن در مقابل این غضب نوعی عصیان در مقابل خداوند است. 

با تمام این احوال، علاقه‌مندان استفاده از واکسن کرونا همچنان در کشوری مثل افغانستان که باور‌های خرافی اساس فکری بخش عمده‌ای از مردم را می‌سازد، زیاد است. هرچند همین مردم فکر می‌کردند که واکسن فلج اطفال نیز برای عقیم‌سازی آنان ساخته شده است و نتیجه آن این بود که تا هنوز ویروس پولیو از افغانستان رخت نبسته است.