تظاهرات روسیه؛ نیروهای امنیتی چگونه اعتراضات را سرکوب کردند؟

بازداشت‌ها حتی قبل از تظاهرات آغاز شده بود

MAXIM ZMEYEV / AFP

بازداشت‌ها حتی قبل از تظاهرات آغاز شد. زنی را به زور از نیمکت خیابان بلند کردند. گروهی از بازنشستگان در حال قدم زدن در خیابان بازداشت شدند. مرد جوانی به محض خروج از بانک بازداشت شد. ظاهرا منطقی در کار نبود.

صِرف نزدیک بودن به محل اعلام شده برای تظاهرات کافی بود تا آدم‌ها را کشان کشان و معمولا با خشونت به ون های پلیس انتقال دهند.

طبق سازمان ناظر مستقل «اُوی‌دی-اینفو» ۸۹ نفر در ساعت دو بعد از ظهر، هنگام شروع تظاهرات بازداشت شدند. این شمار طی دو ساعت به چهارصد نفر افزایش یافت.

بازداشت‌شدگان شامل سازمان‌دهندگان تظاهرات بودند، یعنی ده‌ها کاندیدای اپوزیسیون که به دلیل حذف از فهرست انتخابات ماه سپتامبر مسکو اعتراض می‌کردند.

مقامات مخاطره نکردند. شب قبل، نرده‌های آهنین در خیابان ترمکایا کار گذاشته شد، خیابان عریضی که از میدان کرملین شروع می شود و از کنار دفتر شهردار می‌گذرد، یعنی نقطه برنامه ریزی شده برای تجمع بود. شمار بی‌سابقه‌ای از مردان یونیفورم پوش، از جمله پلیس ضد شورش، گارد ملی، و ماموران عادی پلیس در مرکز مسکو ظاهر شدند. تعداد زیادی ون برای حمل بازداشتی‌های قابل پیش‌بینی، آماده ایستاده بودند.

در شروع سخنرانی، پلیس ضد شورش به سرعت اطراف دفتر شهردار را اشغال کرد. سپس به شکل دسته‌جمعی جمعیت معترض را از متفرق کرد و به سوی خیابان‌های اطراف راند. باتوم‌ها به هوا رفت. حداقل یک زن که بعد مشخص شد معاون شهرداری بوده، سرش بر اثر ضربه‌ای خون‌ریزی کرد.

این تاکتیک‌ها تنها بخشی از عملیاتی قاطع در برخورد با تظاهراتی بود که هفت سال انتظارش می‌رفت. پیشاپیش تجمع روز شنبه، آلکسی ناوالنی، برجسته ترین سیاستمدار اپوزیسیون بازداشت شد. 

ماموران همچنین شبانه به منازل مسئول روابط عمومی او، وکلا و همه کاندیداهای حذف شده دیگر یورش بردند.

کنستانتین یانکائوسکاس، یکی از کاندیداها، موقع یورش پلیس در خانه نبود، و پدر و مادرش اجازه ورود به پلیس ندادند. اما مقام‌ها، ماموران دیگری را به خانه مادربزرگ ۸۰ ساله آقای یانکائوسکاس اعزام کردند.

گنادی گودکف، سیاستمدار اپوزیسیون، معاون پیشین دومای روسیه و مامور پیشین کا گ ب، این عملیات را به بازگشت استالینیسم تشبیه کرد. او در توییتر نوشت :«برگشتیم به سال ۱۹۳۷».

روز تظاهرات، مقام‌ها صریحا تهدید به بازداشت و خشونت کردند. سرگئی سوبیانین، شهردار مسکو، درباره «تحریکات قریب‌الوقوعی» هشدار داد که «تهدیدی است علیه جان» هر کسی که در تظاهرات شرکت کند. او گفت که با هر کس در تظاهرات شرکت کند، «طبق روش جاری» برخورد خواهد شد.

این نشانه‌های آشکار احتمالا بر شمار تظاهرکنندگان اثر گذاشت، جای شگفتی نبود که تعداد شرکت کنندگان خیلی کمتر از ۲۵ هزار نفری بود که در تظاهرات مجوزدار قبلی شرکت کرده بودند. با توجه به گستردگی سرکوب پلیس، به یاد آوردن دلیل دقیق این توفان سیاسی دشوار بود.

از یک نظر، رقابت بر سر مسئله ناچیزی بود: چند پست در شورای شهر مسکو، که قدرت چندانی ندارد. ولی به نظر می‌رسد که کرملین زود تصمیم گرفت که ریسک نکند. شب پیش از انتخابات، مقررات تازه‌ای وضع شد که شمار امضاهایی را که نامزدهای مستقل تایید شده باید برای احراز صلاحیت شرکت در انتخابات جمع می‌کردند، افزایش داد، به این امید که کاندیداهای اپوزیسیون نتوانند امضاهای کافی جمع کنند.

ولی وقتی بیشتر نامزدها امضاهای کافی جمع کردند، کمیسیون محلی انتخابات شمار زیادی از امضاها را رد کرد، و تنها چند کاندیدای کم‌شانس را تایید کرد. 

در آن لحظه بود که یک مشکل محلی به بحرانی ملی بدل شد.

© The Independent