سفیر پاکستان در کابل: صلح در افغانستان به معنی صلح در منطقه است

پاکستان نقش مهمی در تشویق طالبان به مذاکره با دولت افغانستان داشته است

عبدالله عبدالله در دیدار با منصور احمد خان سفیر پاکستان در کابل بر موفقیت روند صلح تاکید کرد - سپیدار

منصور احمدخان، سفیر پاکستان در کابل در دیدار با عبدالله عبدالله، رئیس شورای مصالحه ملی افغانستان، گفت که کشورش از روند صلح جاری حمایت می‌کند، چون صلح در افغانستان به معنی صلح در منطقه است.

آقای احمدخان گفت: «پاکستان از تلاش‌های صلح افغانستان حمایت می‌کند و خواهان گسترش و توسعه‌ روابط تجارتی و ترانزیتی بیشتر با این کشور است.»

او افزود: «افغانستان صلح‌آمیز به سود منطقه است و پاکستان برای برقراری صلح و پایان جنگ در افغانستان، به همکاری‌های خود ادامه می‌دهد.»

در این دیدار، عبدالله عبدالله، رئیس شورای مصالحه ملی افغانستان، از گفته‌های سفیر پاکستان در کابل در رابطه با حمایت این کشور از روند صلح جاری تشکر کرد و گفت: «افغانستان صلح‌آمیز و باثبات، به سود منطقه و متضمن توسعه‌ روابط تجارتی، ترانزیتی و همکاری‌های منطقه‌ای است.» آقای عبدالله افزود: «افزایش خشونت‌ها، تعلل در گفت‌وگوهای صلح و از دست دادن فرصت برای تحقق یک صلح پایدار باعزت و همه‌پذیر، به سود هیچ کس نیست.»

رئیس شورای مصالحه ملی افغانستان در پایان در این دیدار، از کشورهای منطقه خواست تا به منظور استفاده از فرصت موجود برای صلح، پیام واضح و روشنی برای طالبان داشته باشند.

سفیر پاکستان در کابل در حالی یک بار دیگر حمایت کشور خود از روند صلح جاری در افغانستان را اعلام کرده است که دولت، سیاستمداران افغان و شهروندان این کشور بارها تاکید کرده‌اند که اگرچه پاکستان در گفتار، حامی روند صلح است اما در رفتار، از طالبان و دشمنان افغانستان حمایت می‌کند و هنوز هم به حمایت خود از رهبران طالبان و جنگجویانشان در افغانستان ادامه می‌دهد و هیچ‌گاه از این هواداری دست برنداشته است.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

یکی از ادله علیه پاکستان، حضور رهبران طالبان در آن کشور برای سالیان متمادی است، زیرا به گفته مقامات افغان، طالبان جز در خاک پاکستان، در هیچ کشور دیگری مکان امن ندارند و نمی‌توانند جای دیگری زندگی کنند و به فعالیت‌های تروریستی‌ خود هم ادامه دهند.

مقامات افغان در حالی بارها بر این اتهام‌ها تاکید کرده‌اند که پس از پایان دور نخست مذاکرات صلح دوحه میان هیئت افغانی و طالبان، نمایندگان طالبان مستقیما به پاکستان رفتند و پس از چند روز ویدیوهایی از رهبران این گروه در صفحات اجتماعی به نشر رسید که با زخمی‌های خود در بیمارستان‌های پاکستان دیدار و آنان را تشویق می‌کردند که پس از تندرستی، دوباره به میدان جنگ بازگردند.

امرالله صالح، معاون اول ریاست‌جمهوری افغانستان، بارها تاکید کرده است که پاکستان، حامی طالبان است و در ایجاد ناامنی و بی‌ثباتی در افغانستان نقشی کلان دارد. وی با اشاره به وجود صدها مدرسه در پاکستان که با حمایت دولت این کشور ایجاد شده و طالبان را برای جنگ با افغانستان آموزش می‌دهد، گفته است: «به امنیت ملی افغانستان گفته شده که از این پس شماره تلفن و آدرس استادان تروریست‌ها در پاکستان را در اعترافات آن‌ها درج کنند تا مردم و جهانیان بدانند که ادعای ما در مورد این ‌که پاکستان، حامی طالبان است، افسانه نیست. من تا به حال هیچ تروریستی را سراغ ندارم که بی‌رابطه و اتکا به پاکستان، تروریست باشد و یا بتواند به کار خود ادامه بدهد. طالب اگر به منابع داخلی اتکا می‌داشتند، حالا حداقل ۱۰ بار شکست خورده بودند.»

محمد محقق، رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان که به‌تازگی به عنوان مشاور رئیس‌جمهور غنی، منصوب شده است، نیز پاکستان را به حمایت از طالبان متهم می‌کند و می‌گوید: «آنچه دولت پاکستان در حمایت از روند صلح و پایان جنگ در افغانستان می‎‌گوید، با آن چه ما می‌بینیم، فاصله‌ زیادی دارد. پاکستان اگر از روند صلح حمایت می‌کند، نباید حامی طالبان باشد و آنچه می‌گوید در عمل نیز نشان دهد.»

شهروندان افغانستان نیز تاکید دارند که خاستگاه و پناهگاه طالبان، پاکستان و دولت این کشور است و تا زمانی که پاکستان در عمل، دست از حمایت این گروه برندارد، بنا به گفته‌ مقامات حکومتی این کشور، باور داشتن به پایان جنگ و تامین صلح در افغانستان، برای بسیاری از افراد، سخت و غیرممکن است.

نادر نورزی، دانشجو علوم سیاسی، می‌گوید: «دولت پاکستان همیشه اعلام کرده که دوست و حامی صلح در افغانستان است و از روند صلح هم حمایت می‌کند اما در عمل، پاکستان دشمن ما است زیرا این کشور حامی اصلی طالبان است و برای رهبران و جنگجویان طالب زمینه امن را فراهم کرده و هر روز برای نابودی مردم و ناامنی کشور ما از آن استفاده می‌کند. باور داشتن به نیت خیر پاکستان، برای افغانستان بسیار مشکل و حتی غیرممکن است.»