تورج امینی، نویسنده و پژوهشگر بهائی که به دلیل انتشار کتاب‌هایش به «تبلیغ علیه نظام» متهم شده بود، روز جمعه ۱۰ بهمن‌ماه به‌منظور تحمل دوران محکومیت خود به زندان مرکزی کرج منتقل شد.

هرانا گزارش داد نیروهای امنیتی در مرداد سال گذشته به خانه آقای امینی یورش بردند و در جریان تفتیش خانه، تعدادی از لوازم شخصی وی ازجمله کتاب‌ها و یادداشت‌ها و لپ‌تاپ شخصی وی را ضبط کردند و با خود بردند.

او نهایتاً به دلیل انتشار کتاب‌هایش در دادگاه به اتهام «تبلیغ علیه نظام»، توسط دادگاه انقلاب کرج به یک سال حبس تعزیری و دو سال تبعید محکوم شد که این حکم در مرحله تجدیدنظر به ۶ ماه زندان تقلیل یافت. این در حالی است که کتاب‌های او درباره تاریخ دوران قاجار و جنبش بابی است.

ایقان شهیدی، خواهرزاده تورج امینی بخشی از سخنان آقای امینی در دادگاه را در حساب کاربری خود، این‌طور نقل کرده است: «من مورخم و کتاب‌ها و مقالات من مربوط به موضوعات تاریخی دوران قاجار است. قوه قضائیه را با صحت‌وسقم مطالبی که مربوط به تاریخ قاجار است چه کار است؟ اتهام «تبلیغ علیه نظام» چه جایگاهی در حوزۀ نویسندگی من دارد؟»

برخی از آثار آقای امینی با عناوین «تعامل اقلیت‌های مذهبی و انقلاب مشروطیت ایران» «اسناد بهائیان ایران» (۵ جلد)، «اسنادی از زرتشتیان معاصر ایران» و «رستاخیز پنهان: بازگشایی نسبت آیین‌های بابی و بهائی با جریان روشنفکری ایران» پیش‌تر منتشر شده‌اند.

photo_2021-01-31_08-03-26.jpg

ایقان شهیدی در بخشی دیگر از توضیحاتش درباره فشار حکومت بر بهائی‌ها نوشت: «فشارهای روزافزون به بهائیان ایران جنبه‌های گوناگون دارد: محرومیت از تحصیل دانشگاهی، مصادره اموال، بازداشت و زندان‌های گسترده، نفرت‌پراکنی در رسانه‌ها، قطع حقوق بازنشستگی و محرومیت از تمامی مشاغل اداری دولتی و بسیاری از مشاغل آزاد و ... هدف: ریشه‌کنی جامعه بهائی ایران.»

پیش‌تر، احمد شهید، بازرس ویژه سازمان ملل متحد در امور آزادی‌های مذهبی، در گزارش خود به مجمع‌عمومی سازمان ملل با اشاره به نقض حقوق بهائیان اعلام کرد که از سال ۲۰۰۷ تا سال ۲۰۱۷ قوانین و سیاست‌های محدودکننده مذهبی توسط حکومت ایران افزایش‌یافته است. آقای شهید در ادامه با اشاره به ادامه نقض گسترده حقوق بهائیان، از عدم امکان بهره‌مندی این بخش از جامعه ایران از برخی خدمات بهداشتی، امکان ادامه تحصیل در مقاطع دانشگاهی، خدمات اجتماعی و اشتغال انتقاد کرده بود.

بهائیان ایران از زمان انقلاب اسلامی در سال ۱۳۷۵ شمسی به طور سیستماتیک مورد اذیت و آزار قرار گرفته‌اند. فارغ از ممنوعیت استخدام بهاییان در بخش‌های دولتی، امکان فعالیت در بسیاری از مشاغل غیردولتی نیز برای این اقلیت مذهبی با مشکلات بسیاری روبروست؛ پیوسته بازداشت و بازجویی و زندانی می‌شوند، اموال و املاک آن‌ها مصادره و قبرستان‌های آن‌ها تخریب می‌شود و راه امرارمعاش آن‌ها اغلب مختل و یا مسدود می‌شود.

در طول چهار دهه گذشته، اذیت و آزار بهائیان در ایران توسط نهادهای سازمان ملل متّحد و جامعۀ بین‌المللی به نحوی گسترده مستند و محکوم شده است.