شما را نمی‌دانم، ولی خودم دچار سرگیجه می‌شوم وقتی این همه مقایسه‌های انجیلی از ترامپ را می‌بینم، البته که چیزی درباره شخصیت‌های توراتی مقایسه شده با ترامپ تغییر کرده است.

در اولین نیمه ریاست جمهوری او، اشخاصی مشهور نظیر نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل و مایک ایوانز، رهبر مسیحیان انجیلی، ترامپ را با کورش کبیر، پادشاه پارسیان مقایسه کردند که یکی از شخصیت‌های رهایی‌بخش انجیل است. تشبیه ترامپ به پادشاهان عهد عتیق به هواداران او اجازه می‌دهد اظهار کنند رفتار رئیس جمهور، رفتارهایی که مصداق بارز زن‌ستیزی و نژادپرستی است، اهمیتی ندارد چرا که او وسیله‌ای از جانب خداوندگار است.

تشبیه ترامپ به پادشاهان یاد شده در انجیل به عنوان محلولی برای تمیز کردن نیات و اعمال اشتباه او عمل کرد و باعث تطهیر ریاست جمهوری او و کم‌رنگ کردن نگرانی‌ها درباره رفتارهای شنیع وی شد، از لاف زدن درباره این که او دوست دارد واژن زنها را چنگ بزند گرفته تا این که به استورمی دنیلز، بازیگر فیلم‌های جنسی بزرگسالان، حق‌السکوت داده است.

بنابراین منطقی است که چنین تشبیهاتی درست پیش از اولین استیضاح او سرازیر شدند. رئيس جمهور مغلوب ایالات متحده تاکنون برای فروتنی خود معروف نبوده است و برای همین غیرمنتظره نبود که ببینیم وقتی درباره جنگ تجاری ایالات متحده با چین در ماه اوت ۲۰۱۹ صحبت می‌کرد خود را «چشمان بهشتی» برگزیده از جانب خدا اعلام کرد.

در تاییدی بی‌عیب و نقص نیز ریک پری، وزیر انرژی این مفهوم رسالت الهی را بازگو کرد و به شبکه خبری فاکس گفت ترامپ «فرد برگزیده از جانب خدا» است و افزود: «خدا همواره در طول تاریخ افراد غیر کامل را برگزیده است. پادشاه داوود فردی کامل نبود، طالوت فرد کاملی نبود، سلیمان پیغمبر بی‌عیب و نقص نبود.»

خوشبختانه ترامپ هم تشخیص می‌دهد که تشبیه او به شخصیت‌های انجیلی حاکی از بی‌عیب و نقصی او نیست و به خود اجازه نداد ادعای مسیح بودن کند. فطرت او خاضعانه جلویش را گرفت تا خود را مشهورترین فرد کل دنیا بنامد، همان‌طور که به مخاطبان خود در کارولینای شمالی هم در اکتبر ۲۰۲۰ گفت. ترامپ گفت: «نه! این عنوان فقط مخصوص شاه پادشاهان، یعنی خود عیسی مسیح است.»

ترامپ خود استاد این گونه حرف زدن در لفافه در سخنرانی‌های مستقیم برای هوادارانش در گردهمایی‌های سیاسی است. نوعی از سخنرانی که به امضا و نشانه برجسته رهبری او مبدل شد. به نظر می‌رسد او همیشه به گونه‌ای موهوم سخنرانی می‌کند و از حکایتی حرف می‌زند که همواره جزئیاتی مبهم دارد، حکایتی در که سطح امور خیلی عجیب و حتی غیرمنطقی به نظر می‌رسد ولی در چشم طرفدارانش به مثابه حرکات‌ رمزآلود دست تلقی می‌شود.

این حرف‌های رمزآلود دقیقا به همان نحوی عمل می‌کنند که ژست «چشمان بهشتی» که او در بسیاری از مصاحبه‌ها، سخنرانی‌ها و گردهمایی‌های سیاسی در سراسر ریاست جمهوری به خود گرفته، عمل می‌کند. او ممکن است پیام‌رسانی ناکامل باشد اما او هم می‌داند که چه کسی کنترل امور را برعهده دارد: «رئیس بزرگ» (و البته که منظور او اسپرینگستین نیست.)

 با افول ریاست جمهوری ترامپ، هوادارانش تشبیه رئیس جمهور مریض به پادشاهان قوی و غیرکامل ولی اطمینان‌بخش عهد عتیق را تغییر دادند و از ترامپ به عنوان شخصیتی تحت آزار و اذیت، مانند خود مسیح، یاد کردند. این امری اتفاقی نبود. تشبیه به کورش، داوود و سلیمان به هواداران اطمینان خاطر می‌دهد که دست خدا می‌تواند از طریق افرادی نه چندان مطلوب وارد عمل شود، در حالی که مقایسه با عیسی مثال نهایی زجر و درد شکوهمند مردی در برابر عدم صداقت، دورویی و بدرفتاری از طرف بی‌ایمانان است.

روایت آزار و اذیت که امری ذاتی در مقایسه با عیسی است به سلاحی برای افرادی که می‌خواهند از انتقاد فرار کنند تبدیل شده است. این امر به افرادی نظیر ترامپ که قدرت، ثروت، امتیازات ویژه و نفوذ دارند اجازه می‌دهد خود را مانند افرادی سرکوب‌شده و به حاشیه رانده شده جلوه دهند در حالی که این گونه نیست و آن‌ها حداقل تحت هیچ تعریف دیگری مظلوم ماجرا نیستند.

بری لادرمیلک، نماینده جمهوری‌خواه استیضاح سال ۲۰۱۹ ترامپ را با محاکمه عیسی مقایسه کرد و فرانکلین گراهام، پسر بیلی گراهام، یکی از شخصیت‌های برجسته مسیحیان انجیلی، جمهوری‌خواهانی که به استیضاح دوم ترامپ رای موافق دادند را با خیانت به عیسی مسیح مقایسه کرد و گفت به آنان از طرف آزارگر اعظم، نانسی «۳۰ قطعه نقره» پلوسی رشوه داده شده تا باعث اعزام مسیح به مسیر تصلیب خود شوند. بعد ترامپ از یک بازنده بدخلق که خشونت‌ورزی هوادارانش را تشویق می‌کند به شخصیتی مسیح‌گونه ارزشمند که مورد خیانت قرار گرفته تبدیل می‌شود که در مقابل قدرت ایستاده و در برابر اشراف فاصله‌دار از مردمی که نمی‌خواهند گوش دهند، حقیقت تلخ را بیان می‌دارد.

ترامپ همواره عوام‌گرا نیز همیشه ادعا کرده است که اراده راستین مردم را نمایندگی می‌کند. در واقع، او وقتی هوادارانش را پیش‌تر و در ماه جاری میلادی به حمله به پایتخت تشویق کرد نیز چنین ادعایی داشت. از آن جا که پایان دوران ترامپ در اقدامی بی‌سابقه با استیضاح دوباره مصادف شد و ترامپ نقش یک قربانی حق به طرف را بازی می‌کند دیگر خبری از مقایسه با کورش و داوود نیست، آن‌ها رهبرانی قوی و جسور بودند، در حالی که در طرف دیگر عیسی یک فرد افراطی مورد آزار و اذیت و راستین در مسیر خود بود، تصویری که بسیار بیشتر مناسب اوضاع فعلی ترامپ است.

مقایسه با مسیح معمولا طی بحران‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد تا جلوی پاسخگو نگه داشتن مردان قدرتمند را بگیرد. این امر یکی از مثال‌های مخرب استفاده از شخصیت‌های انجیلی به منظور سوءاستفاده از قدرت است. ما قبلا نیز شاهد وقوع آن در موارد سایر سیاستمداران جمهوری‌خواه، نظیر برت کاواناه و استیو کینگ و همچنین بیل کازبی، ستاره بی‌آبروی تلویزیون، بوده‌ایم و اکنون هم که در مورد ترامپ جریان دارد.

بدون شک مقایسه‌های بیشتری با مسیح طی محاکمه دوم استیضاح رئیس جمهور در مجلس سنا ابراز خواهد شد. اما همان طور که بسیاری از کاربران رسانه‌های اجتماعی دیده‌اند وقتی نوبت به مقایسه ترامپ با مسیح می‌رسد، تنها شباهت واقعی آن دو در عدم داشتن یک حساب کاربری در توییتر است.

این مقاله ترجمه صحیح و صادقانه از منبع اصلی است و نظرات ابراز شده لزوما نمایانگر نظرات ودیدگاه ایندیپندنت فارسی نیست.

© The Independent