انتظاراتی که در مورد شب سال نو وجود دارد، بیش ‌از اندازه است. مدت‌ها است به هر کس که به حرفم گوش می‌دهد توضیح داده‌ام که به چه دلیل از نظر من ۳۱ دسامبر هرگز نمی‌تواند یک شب کامل و خوب بیرون از خانه باشد. ما به‌عنوان یک جامعه، با قرار دادن یک شب بخصوص در جایگاهی چنین رفیع، آن را برای خودمان خراب می‌کنیم. همانطور که «مارک» در برنامه «پیپ شو» به «جرمی» گفت: «همه اشخاص منطقی بر این نکته اشتراک‌نظر دارند که نمی‌توانید در شب سال نو خوش بگذرانید.»

برای من بهترین شب‌ها، شب‌هایی غیرمنتظره بوده‌اند. سرکشیدن یک نوشیدنی پس از پایان کار در یک میخانه که بعد از حد مجاز برای من گذشته است، شبی مملو از تصمیمات لحظه‌ای و بعد شوخی‌های حین آشپزی در خماری پس از مستی؛ شبی که با کسی برخورد می‌کنید که از سال ۲۰۰۹ ندیده بودید یا شبی که مهم نیست ساعت ۱۰ به خانه برگردید یا پنج صبح. 

شب سال نو اما هیچ‌یک از این خصوصیات را ندارد. برای کسانی که تجربه‌اش را ندارند، عقربه‌های ساعت شما را به گروگان می‌گیرند. باید در هنگام ورود به سال نو در موقعیت ایده‌آل باشید (نزدیک کسی که ارزش بوسیدن داشته باشد). باید مبالغ قابل‌توجهی برای بلیت آن شب پرداخته باشید یا کلیه خود را برای فراهم کردن سرو وضع مناسب مهمانی که به آن دعوت شده‌اید، بفروشید در حالی که آن‌ها نمی‌خواهند با کفش نوی خود حتی روی قالی‌های آنها قدم بگذارید! مشروبات الکلی به‌گونه‌ای شگفت‌آور بیش‌ازحد معمول گران هستند و بی‌توجه به این که کجا می‌روید، باید خود را برای گذراندن اوقاتی عالی – حتی اگر یک سه‌شنبه تاریک و مه‌گرفته ماه دسامبر باشد – آماده کنید. چطور می‌شود در چنین شرایطی خوش بود؟  

تصور فرش چسبناک رستوران «وِدِر اِسپون» (میخانه و رستورانی زنجیره‌ای در بریتانیا) زیر پایم و گرفتن عکس‌های سلفی در دستشویی‌های زنانه آن با غریبه‌هایی که بهترین دوستان جدید شده‌اند، قلبم را به تپش می‌اندازند.

شاید پس از سالی مثل سال ۲۰۲۰، فکر می‌کنید برای یک شب خوشگذرانی در خارج از خانه آمادگی دارید حتی اگر چندان پر زرق‌وبرق نباشد؛ به نوعی درست هم می‌گویید اما من می‌توانم با رضایت کامل چند ماه دیگر هم صبر کنم تا واکسن از موارد ابتلا به بیماری (کرونا) بکاهد. آن وقت به لندن نشان خواهم داد که چقدر خوب  آواز می‌خوانم.

از نظر من کاملا مناسب و منطقی است که ما سال را با ادامه رفتاری به پایان برسانیم که معرف ۱۲ ماه گذشته بوده است: نشستن روی کاناپه، ماندن در خانه و جروبحث کردن با افراد خانواده در مورد دمای بخاری و شوفاژ. اینکه «ژول هلند» و تیم «هوت نَنی» او در تلویزیون برنامه اجرا می‌کنند اما کسی به آن‌ها توجه نکند، مشروب به وفور نوشیده ‌شود و تا راحتی رختخواب چند قدمی بیشتر فاصله نباشد.

می‌توانید اگر دلتان می‌خواهد لباس خوب بپوشید، حتی صورتتان را کاملا آرایش کنید و در حالی که وارد سال نو می‌شوید ترانه «اولد لَنگ سین» را بخوانید. همه چیزهایی که شب سال نو را زیبا می‌کنند همچنان سر جای خود هستند. پیامک‌های متعدد و شتاب‌زده نیمه‌شبی عزیزان از راه می‌رسند؛ میلیاردها نفری  با  لمس صفحه تلفن‌های همراه با یکدیگر تماس می‌گیرند. آن‌ها خاطره‌ای ۳۶۵ روزه از سالی که گذشت و تجربه‌ای به همراه دارند که بسیاری دیگر شانسش را نداشتند.

اگر سال ۲۰۲۰ یک چیز به همه ما یاد داده باشد، این است که بهترین برنامه‌ریزی‌ها در مقابل جهان هستی، هیچ است؛ بنابراین بیایید در بزرگداشت شب سال نویی که شرکت در آن طبق عادت قبلی مستلزم هفته‌ها (حتی ماه‌ها) برنامه‌ریزی برای انتخاب محل، همراه، لباس، بلیت و آرزوی نیمه‌شب بود، این بار خود را از قیدوبند برنامه‌ریزی برای این شب رها کنیم و لحظات و اتفاقات کوچک و خودجوش این یک شب رهایی را قدر بدانیم.

کسی چه می‌داند؟ شاید این، بهترین شب ۳۱ دسامبر باشد.