امرالله صالح، معاون اول ریاست جمهوری افغانستان در پی شدت گرفتن حملات انتحاری، انفجاری و کارگذاری مین‌های مغناطیسی در کابل، بار دیگر پاکستان را متهم کرد و گفت که منبع صدور این بمب‌های دست‌ساز کشور پاکستان است. 

آقای صالح گفت: «در بمب‌های دست‌ساز از مواد صنعتی انفجاری استفاده می‌شود که بازهم منبع صدور آن کشور پاکستان است. بخش عمده نیترات آمونیم در این بمب‌ها استفاده می‌شود. نیترات آمونیم نوعی کود شیمیایی است که ده‌ها سال است از اقلام ممنوعه در افغانستان به حساب می‌آید. همسایه‌های دیگر ما این مواد را به افغانستان نمی‌فرستند جز پاکستان.» 

امرالله صالح افزود: «در مذاکرات ما با پاکستان، منع صدور این مواد را به افغانستان به کرات یاد کرده‌ایم اما متاسفانه در سال ۲۰۲۰ بین پانزده الی بیست هزار تن نیترات آمونیم از طریق مختلف در اختیار طالبان قرار داده شده که از هر تن این مواد آلی ۵۰ بمب ساخته می‌شود. من می‌دانم که بحث پاکستان در مساله حمایت از طالبان نو و جالب نیست.»  

او گفت: «بمب‌های مغناطیسی، بمب‌های کنار جاده‌ای، سربریدن شهروندان، برخورد غیرانسانی و غیراسلامی با اسیران جنگی، ویرانی زیرساخت‌های اقتصادی از داده‌های طالبان به ملت افغانستان است. گروهای دیگر که با اسم‌های مختلف گاهی مسئولیت کشتار را به عهده می‌گیرند نیز از بستر عملیاتی طالب استفاده می‌کنند. ائتلاف راهکاری و عملیاتی میان طالب و داعش واضح است و این موضوع را با تمام مستندات آن در اختیار متحدین غربی خویش و ملل متحد قرار داده‌ایم. طالبان با تکذیب این عملیات‌ها می‌خواهد از قباحت و زشتی اعمال خویش کم کند که امکان‌پذیر نیست. دشمن‌شناسی از شروط اساسی پیروزی است.»

معاون اول ریاست جمهوری افغانستان در این پیام‌ از انتشار ویدیوی تازه از ملابرادر معاون سیاسی طالبان در قطر که با شماری از زخمیان این گروه در پاکستان دیدار داشت واکنش نشان داد و گفت: «کسانی ‌که شجاعانه ویدیو بازدید ملابرادر از یک بیمارستان در کراچی را نشر کردند سپاسگزارم. به طور متوسط سی در صد تمام بسترهای بیمارستان‌ها در کویته پر از زخمیان تروریست‌هایی است که برای مداوا به آن جا می‌روند و آن‌ها که مهم‌ترند به کراچی منتقل می‌شوند که شما اکنون شواهد غیرقابل انکار آن را در اختیار دارید.» 

امرالله صالح، تاکید کرد: «تشریح ابعاد این مشکل به معنی ابراز عجز از مبارزه و ایستادگی نیست. در جریان باشید و آن‌هایی که وطن را دوست دارند و دشمن را می‌شناسند دراین مبارزه سهیم می‌شوند.» 

نادر شهیر، آگاه نظامی می‌گوید: «هیچ کسی شک ندارد که پاکستان حامی طالب بود و هست. پاکستان کشوری است که طالبان را به افغانستان فرستاد، حمایت کرد، سلاح داد و راه‌های مبارزه را نیز به ایشان نشان داده و می‌دهد. اگر این گروه یک هفته از حمایت مادی و معنوی پاکستان دور شود، در ظرف ۲۴ ساعت سقوط می‌کند. اما همه می‌دانند که پاکستان این گروه را حمایت می‌کند تا به منافع خویش دست پیدا کند و این وضعیت تا زمانی ادامه خواهد داشت که ما خود دست به کار نشویم و یک حکومت قوی و مدرن نسازیم.» 

سلیم حمید، آگاه سیاسی می‌گوید: «متاسفانه ما در داخل کشور خود هنوز هم میان سیاسیون اختلافات بزرگ داریم و تا زمانی که این اختلافات حل نشود همه متحد و یک دست نشویم، پاکستان و به جایش هر کشور دیگر مانند امروز می‌تواند کار کند و تصمیم بگیرد. ما نباید از پاکستان، ایران و سایر کشورها شکایت کنیم. شکایت ما باید از خود ما باشد. ما نباید اجازه دهیم که شماری از گروه‌ها در داخل کشور به نام حزب، حرکت، سازمان و یا نهادی آلت دست بیگانگان شوند که هستند و کسی هم نیست که از ایشان پرسش کند که چه می‌خواهید و از کجا آمدید و منابع عایداتتان چیست. من به این باورم تا زمانی که افغان‌ها با دست خود صادقانه و متحدانه افغانستان را آباد آرام و آزاد نسازند، هیچ قدرت بیرونی توان برهم زدن این آرامش مردم را ندارد که قربانی دهیم و بیشتر ویران شویم.»