چشم بسیاری در جهان به پیامدهای انتخابات ریاست‌جمهوری و کنگره ماه گذشته ایالات متحده دوخته شده است، اما سایر برگه‌های رای جالب توجه در ۱۲ ماه آینده می‌تواند نه تنها سیاست داخلی و اقتصاد، بلکه روابط بین‌الملل را نیز در دهه ۲۰۲۰ شکل دهد.
عرب‌نیوز گزارشی درباره انتخابات کشورهای مختلف در سال آینده میلادی منتشر کرده و به تحلیل تاثیر این همه‌پرسی‌ها در سیاست بین‌الملل آمریکا پرداخته است.
در آلمان، با نفوذترین کشور اروپا، انتخابات سپتامبر به دوره صدارت طولانی آنگلا مرکل پایان می‌دهد. او دیگر به عنوان رهبر حزب راست میانه‌روی اتحاد دموکرات مسیحی (CDU) خدمت نخواهد کرد. حزب دموکرات مسیحی که به همراه حزب خواهرش اتحاد سوسیال مسیحی (CSU) در نظرسنجی‌ها بسیار جلوتر است، در ماه ژانویه رهبر جدیدی را انتخاب می‌کند که در جایگاه کلیدی به عنوان صدراعظم بعدی قرار دارد. تاکنون سه نامزد برای جانشینی مرکل وجود دارد: آرمین لاشت، رئیس دولت ایالت نوردراین-وستفالن، فردریش مرتس، نماینده مجلس ایالتی و نوربرت روتگن، کارشناس امور خارجه. با این حال، نظرسنجی‌های اعضای حزب نشان می‌دهد که مارکوس سوئدر، سروزیر ایالت باواریا بیشتر محبوب است. او با واکنش قوی به بحران ویروس کرونا، بسیاری را تحت تاثیر قرار داده است.
هرکسی که جای مرکل را بگیرد، یک شخصیت غالب در سیاست اروپا بیش از یک و نیم دهه خواهد بود. از او کفش‌های بزرگی به جا می‌ماند که پوشیدنش آسان نیست. مرکل در دوران تصدی خود چهار رئیس‌جمهور آمریکا (جورج بوش، باراک اوباما، دونالد ترامپ و جو بایدن)، چهار رئیس‌جمهور فرانسه (ژاک شیراک، نیکولاس سارکوزی ، فرانسوا اولاند و امانوئل مکرون) و پنج نخست‌وزیر انگلیس (تونی بلر، گوردون براون، دیوید کامرون، ترزا می، و بوریس جانسون) را دیده است.
با وجود میراث سیاسی یک رهبر باسابقه در ژاپن، انتخابات عمومی سال آینده این کشور هم کلیدی خواهد بود. شینزو آبه به عنوان فردی که طولانی‌ترین دوره نخست‌وزیری را در ژاپن داشته، در ماه سپتامبر استعفا داد. جانشین او، یوشیهیده سوگا، امتیازات قابل قبولی را کسب کرده و در صورت ادامه تأثیر و تضمین تداوم ماندن قدرت در دست حزب لیبرال دموکرات، می‌تواند کرسی‌ها را به دست آورد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در اسرائیل، بنیامین نتانیاهو، یک رئیس‌جمهور دیرین دیگر، به دنبال این است که در چهارمین انتخابات طی دو سال به قدرت برسد. نتانیاهو طولانی‌ترین دوران نخست‌وزیری را در اسرائیل داشته است، اما هفته گذشته با جدایی گیدئون سار، رقیب اصلی در حزب حاکم لیکود، برای تشکیل یک حزب سیاسی جدید، شانس او بیشتر شد.
در ایران، هفته گذشته هنگامی که وزیر دفاع سابق و مشاور نظامی رهبر جمهوری اسلامی، حسین دهقان اعلام کرد که در انتخابات ریاست جمهوری خردادماه کاندید می‌شود، رقابت‌ها شدت گرفت. در حالی که حسن روحانی در حال نزدیک شدن به پایان دو دوره ریاست جمهوری خود است، به نظر می‌رسد که دهقان از حمایت خامنه‌ای، سپاه پاسداران و سایر گروه‌های اصلی محافظه‌کار برخوردار است.
یکی از دلایلی که احتمال ظهور دهقان به عنوان یک کاندیدای قوی را افزایش می‌دهد این است که به نظر می‌رسد باد سیاسی سیاسی به نفع محافظه‌کاران می‌وزد. در انتخابات مجلس امسال ایران محافظه‌کاران آرای زیادی را به دست آوردند. در حالی که دهقان در دولت اول روحانی به عنوان وزیر دفاع خدمت می‌کرد، وی از همان زمان منتقد رئیس‌جمهور بود و به تازگی در مورد هرگونه تشدید نظامی آمریکا در هفته‌های آخر ریاست جمهوری دونالد ترامپ هشدار داده‌است.
همچنین یک انتخابات مهم پارلمانی در اسکاتلند در ماه مه برگزار می‌شود که می‌تواند دومین همه‌پرسی استقلال در یک دهه گذشته باشد. در نخستین مورد در سال ۲۰۱۴ حزب ملی اسکاتلند ۵۵ به ۴۵ باخت. اما از آن زمان حمایت از حزب ملی اسکاتلند افزایش یافته است و برخی نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که بیش از ۵۰ درصد رای‌دهندگان اکنون طرفدار استقلال هستند. یک تغییردهنده بالقوه بازی، می‌تواند برگزیت باشد، که ۶۸ درصد از رای‌دهندگان اسکاتلند در سال ۲۰۱۶ به آن رای دادند.
در آمریکا نتیجه‌بخش‌ترین انتخابات ممکن است انتخابات ملی نباشد، بلکه انتخابات پنجم ژانویه در ایالت جورجیا باشد. دموکرات‌ها، که از قبل اکثریت مجلس نمایندگان را دارند، باید در انتخابات دور دوم سنا در جورجیا هم پیروز شوند تا کنترل این مجلس بالادست را هم به دست بگیرد. این امر باعث تغییراتی در دو سال نخست ریاست‌جمهوری بایدن می‌شود و تصویب دستور کارهای او در حوزه قانون‌گذاری داخلی را محتمل‌تر می‌کند.
در حالی که رای‌گیری در جورجیا برای برنامه داخلی بایدن مهم است، تغییر رهبری در قدرت‌های اصلی، از ایران تا آلمان، در دوران ریاست‌جمهوری او زمینه روابط سیاست خارجی ایالات متحده را شکل می‌دهد. از دست رفتن قدرت نتانیاهو در اسرائیل ممکن است مورد استقبال رئیس‌جمهور آینده آمریکا باشد، اما او از تجربه عمیق بین‌المللی مرکل برخوردار نخواهد بود، در حالی که پایان دوره روحانی می‌تواند فضای بسیار پیچیده‌تری برای هرگونه اقدام آمریکا درباره تهران ایجاد کند.
